آنژیوکت بی براون B.BraunBBraun Angiocath

نقد و بررسی : آنژیوکت بی براون B.Braun

مشخصات آنژیوکت بی براون B.Braun

چرا ممکن است بعد از تعبیه آنژیوکت عفونت ایجاد شود ؟

استفاده از آنژیوکت یک روش استریل است اما میکروارگانیسم هایی در روی پوست وجود دارند مانند استافیلوکوک کوآگولاز یا کاندیدا آبیکانس که ممکن است از اطراف کاتتر هنگام تزریق آنژیوکت ، به بدن وارد یا باکتری به طور تصادفی از طریق آلوده شدن کاتتر در برخورد با تجهیزات آلوده منتقل شود.

آیا با داشتن آنژیوکت می توان حمام کرد ؟
رطوبت از طریق شست و شو یا حمام بدون محافظت از آنژیوکت خطر آلودگی و عفونت را بالا می برد.

علایم عفونت آنژیوکت چیست ؟
عفونت محل آنژیوکت معمولا موضعی است بنابراین به راحتی با مشاهده قرمزی ، تورم و تب قابل تشخیص است اما باکتری در این ناحیه باقی نمی ماند و از طریق جریان خون گسترش می یابد که به آن سپتی سمی می گویند که می تواند برای حیات فرد تهدید کننده باشد. آلودگی آنژیوکت احتمال سپتی سمی را بیشتر می کند زیرا می تواند باکتری را به طور مستقیم وارد گردش خون کند .

نحوه استفاده آنژیوکت بی براون

پس از انتخاب محل تزريق و رگ مورد نظر و بستن گارو ، محل را با پنبه آغشته به الكل، تميز كرده و آنژيوكت را از بسته خارج كنيد .محافظ سرسوزن را از روي آن برداشته و نوك سوزن و تفلون همراه آن را وارد پوست و رگ بيمار كنيد. به محض مشاهده خون در انتهاي آنژيوكت ، اندكي سوزن را از داخل تـفـلون بيرون كشيده و تفلون را تا نزديك به محل اتـصـال قـسـمـت پـروانه اي وارد رگ كنيد .قسمت پروانه اي را باز كرده و با چسب به پوست ثابت كنيد سپس سوزن را خارج كرده و رابط ست سرم يا ست خون را به آنژيوكت وصل كنيد . قبل از اتصال ست بـه آنـژيـوكـت بـايـد هـوا گـيـري انـجام شود تا هواي محتوي داخل ست خارج شود. در صورت نياز به تزريق دارو مي توان با باز كردن دريچه رنگي روي آنژيوكت دارو را تزريق کرد.

آنژیوکت یا کاتتر عروق محیطی یا برانول (به انگلیسی: Peripheral Venous Catheter) یک کاتتر کوچک و قابل انعطاف است که در داخل عروق محیطی بیمار جهت تزریق وریدی و مایع درمانی قرار داده می‌شود. پس از قرار دادن آنژیوکت نیز می‌توان برای گرفتن خون از آن استفاده کرد.

آنژیوکت بیبران به وسیله سوزنی که دارد وارد ورید بیمار می‌شود، زمانی که کاتتر در ورید بیمار قرار گرفت سوزن یا همان نیدل از آنژیوکت خارج می‌شود و کاتتر در رگ بیمار باقی می‌ماند سپس با استفاده از یک چسب ضد حساسیت روی پوست بیمار محکم می‌شود.

از آنژیوکت‌ بیبران بیشتر برای دسترسی عروقی استفاده می‌شود. از این وسیله برای بیماران قبل از جراحی یا در اتاق‌های اورژانس استفاده می‌شود، همچنین در بعضی موارد رادیوگرافی که از ماده حاجب استفاده می‌شود آنژیوکت برای بیمار تعبیه می‌شود.

آنژیوکت بیبران معمولاً بر روی وریدهای دست یا بازو بیمار قرار داده می‌شود، آنژیوکت با کاتتر سیاهرگ مرکزی متفاوت است زیرا کاتتر سیاهرگ مرکزی در ورید مرکزی (معمولاً سیاهرگ ژوگولار داخلی بر روی گردن یا سیاهرگ زیرترقوه‌ای در بالای قفسه سینه) تعبیه می‌شود اما آنژیوکت در وریدهای محیطی یا جهت دسترسی شریانی بر روی شریان محیطی بیمار قرار داده می‌شود.

برای کودکان با استفاده از ژل بی‌حس‌کننده موضعی (مانند لیدوکائین) پوستِ ناحیه‌ای که قرار است آنژیوکت در آن قرار داده شود را بی‌حس کرده سپس آنژیوکت بیبران را قرار می‌دهند.

کاربرد انواع آنژیوکت ساده بیبران (برانول)

نارنجی: آنژیوکت شماره ۱۴(قطورترین سایز).

طوسی: آنژیوکت شماره ۱۶

جهت ترانسفوزیون خون و در موارد پنوموتوراکس جهت تخلیه هوا در مواقع اورژانسی استفاده می شود.

سبز: آنژیوکت شماره ۱۸

معمولا در اتاق عمل جهت اعمال سنگین برای بیماران از سبز استفاده می شود.

صورتی: آنژیوکت شماره ۲۰

در بیشتر موارد جهت سرم تراپی استفاده و تزریق داروهای بیمارستانی.

آبی: آنژیوکت شماره ۲۲

مورد استفاده جهت تزریق دارو.

زرد: آنژیوکت شماره ۲۴

مورد استفاده در کودکان.

بنفش:آنژیوکت شماره ۲۶(نازکترین)

کاربرد در رگ گیری نوزادان دارد.

آنژیوکت سفید رنگ به ندرت استفاده می شود. مایعات آن 140 میلی لیتر در دقیقه است. مواردی که ممکن است از این سایز کانولا استفاده شود شامل بیمارانی است که به مقدار قابل توجهی مایعات داخل وریدی نیاز دارند و یا برای تزریق خون که اگرچه موارد اضطراری نیستند ، اما باید در اسرع وقت انجام شوند.

موقعیت های اضطراری و سالن های عمل تمایل دارند از آنژیوکت خاکستری استفاده کنند. آنژیوکت با جریان مایعات 200 میلی لیتر در دقیقه دارند. این اندازه های بزرگتر آنژیوکت برای انتقال سریع خون ، مایعات داخل وریدی و داروها لازم است.

انتخاب اندازه مناسب آنژیوکت از اهمیت زیادی برخوردار است تا درمان به درستی انجام شود. به عنوان مثال ، اندازه های کوچکتر آنژیوکت منجر به فشار بیشتر در ورید می شود. این می تواند باعث آسپیراسیون شود. بعلاوه ، اگر بیمار به بولوس یا تزریق سریع دارو احتیاج داشته باشد ، آنژیوکت خیلی کوچک به شما اجازه نمی دهد مایعات به سرعت سرازیر شود و همراه با افزایش فشار ، می تواند از رگ خارج شود.

آنژیوکت بی بران استاندارد برای استفاده معمول به رنگ صورتی است. که سرعت جریان مایعات آن 61 میلی لیتر در دقیقه است. این اندازه آنژیوکت عمدتا برای نمونه گیری معمول خون استفاده می شود اما همچنین می تواند برای انتقال خون معمول و تزریق مایعات داخل وریدی استفاده شود. آنژیوکت های  سبز رنگ نیز اندازه استاندارد در نظر گرفته می شوند. با جریان مایعات 90 میلی لیتر در دقیقه ، از این اندازه آنژیوکت  برای انتقال خون معمول ، انتقال مقدار زیادی مایعات ، تغذیه وریدی بیماران و برداشت و جداسازی سلول های بنیادی استفاده می شود.
هرچه اندازه گیری کوچکتر باشد ، قطر آنژیوکت بزرگتر و جریان مایع سریعتر است. اندازه های مختلف آنژیوکت با رنگ های مختلف نشان داده می شود ، و باعث تمایز آنها به خصوص در شرایط اضطراری می شود که اندازه ممکن است حیاتی باشد.