تفاوت دستگاه اکسیژن ساز خانگی و بیمارستانی چیست؟
دستگاه‌های اکسیژن‌ساز ابزارهای مفیدی هستند که به بیماران کمک می‌کنند تا اکسیژن مورد نیازشان را دریافت کنند، اما دستگاه‌های خانگی و بیمارستانی تفاوت‌هایی دارند که انتخاب درست را برای شرایط مختلف مهم می‌کند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان به اکسیژن‌ساز نیاز دارید، شناخت این تفاوت‌ها به شما کمک می‌کند تا بهترین گزینه را پیدا کنید. در این مقاله، این تفاوت‌ها را به‌طور کامل بررسی می‌کنیم تا تصمیم‌گیری برایتان آسان‌تر شود.
تفاوت دستگاه اکسیژن ساز خانگی و بیمارستانی
دستگاه‌های اکسیژن‌ساز خانگی و بیمارستانی هر دو با استفاده از فیلتراسیون هوا، اکسیژن خالص تولید می‌کنند، اما در طراحی، کاربرد و امکانات با هم فرق دارند. دستگاه‌های خانگی برای استفاده شخصی و در محیط خانه ساخته شده‌اند و معمولاً برای بیمارانی طراحی شده‌اند که می‌خواهند زندگی روزمره خود را با راحتی بیشتری ادامه دهند.
در مقابل، دستگاه‌های بیمارستانی برای محیط‌های درمانی مثل بیمارستان‌ها یا کلینیک‌ها طراحی شده‌اند و برای پاسخ به نیازهای پیچیده‌تر و سنگین‌تر بیماران بستری مناسب‌اند. این تفاوت‌ها شامل ظرفیت، اندازه، قابلیت حمل و حتی شیوه نگهداری است که در ادامه به‌طور دقیق توضیح داده می‌شود.
ظرفیت تولید اکسیژن دستگاه های خانگی و بیمارستانی چه تفاوتی دارد؟
ظرفیت تولید اکسیژن یکی از مهم‌ترین تفاوت‌ها بین این دو نوع دستگاه است. دستگاه‌های اکسیژن‌ساز خانگی معمولاً بین 3 تا 10 لیتر در دقیقه اکسیژن تولید می‌کنند و برای بیمارانی که به اکسیژن کم یا متوسط نیاز دارند، کافی هستند. این مقدار برای افرادی که بیماری‌هایی مثل آسم یا برونشیت خفیف دارند، مناسب است.
اما دستگاه‌های بیمارستانی ظرفیت بالاتری دارند و می‌توانند 10 تا 60 لیتر در دقیقه یا بیشتر اکسیژن تولید کنند. این ظرفیت بالا برای بیمارانی که به دلیل نارسایی شدید ریوی، عفونت‌های حاد یا نیاز به تهویه مصنوعی در بخش مراقبت‌های ویژه بستری هستند، ضروری است. دستگاه‌های بیمارستانی با تنظیم دقیق خلوص اکسیژن (تا ۹۵ درصد) می‌توانند نیازهای پیچیده بیماران را برآورده کنند، در حالی که دستگاه‌های خانگی معمولاً خلوص 90 تا 93 درصد دارند.
آیا دستگاه های خانگی قابل حمل هستند و دستگاه های بیمارستانی چطور؟
دستگاه‌های اکسیژن‌ساز خانگی در دو نوع ثابت و پرتابل (قابل حمل) عرضه می‌شوند. مدل‌های پرتابل خانگی با وزن حدود 2 تا 5 کیلوگرم و ظرفیت 2 تا 5 لیتر در دقیقه، برای استفاده بیرون از خانه یا سفر بسیار مناسب‌اند. این دستگاه‌ها معمولاً باتری قابل شارژ دارند و با کیف حمل همراهی می‌شوند که جابه‌جایی را آسان می‌کند. اما مدل‌های ثابت خانگی که برای استفاده مداوم در خانه طراحی شده‌اند، سنگین‌ترند (حدود 15 تا 20 کیلوگرم) و به دلیل اندازه بزرگ‌تر، برای جابه‌جایی نیاز به کمک دارند. در مقابل، دستگاه‌های بیمارستانی معمولاً ثابت هستند و به دلیل اندازه بزرگ (گاهی بیش از 50 کیلوگرم) و اتصال به سیستم‌های لوله‌کشی بیمارستان، قابلیت حمل ندارند. این دستگاه‌ها برای استفاده در اتاق‌های عمل یا بخش‌های ویژه طراحی شده‌اند و جابه‌جایی آن‌ها نیازمند تجهیزات تخصصی است.
دستگاه های خانگی و بیمارستانی از نظر منبع تغذیه چه فرقی دارند؟
منبع تغذیه این دو نوع دستگاه نیز تفاوت‌هایی دارد. دستگاه‌های اکسیژن‌ساز خانگی معمولاً با برق شهری 220 ولت کار می‌کنند، اما مدل‌های پرتابل آن‌ها مجهز به باتری قابل شارژ هستند که می‌توان با برق شهری، شارژر فندکی خودرو یا حتی پاوربانک شارژشان کرد.
این ویژگی به بیماران اجازه می‌دهد تا در طول سفر یا قطع برق، از دستگاه استفاده کنند. باتری‌ها معمولاً 4 تا 8 ساعت شارژدهی دارند که بسته به مدل متفاوت است. اما دستگاه‌های بیمارستانی به‌طور کامل به برق مستقیم متکی‌اند و برای کار مداوم طراحی شده‌اند. این دستگاه‌ها به سیستم‌های برق اضطراری بیمارستان (مثل ژنراتورها) متصل می‌شوند تا در زمان قطعی برق، عملکردشان متوقف نشود. که این وابستگی به برق ثابت، یکی از دلایل عدم قابلیت حمل دستگاه‌های بیمارستانی است.
کدام دستگاه برای چه نوع بیماری یا شرایطی مناسب تر است؟
دستگاه‌های اکسیژن‌ساز خانگی برای بیماری‌هایی مثل آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، برونشیت مزمن یا مشکلات تنفسی خفیف تا متوسط مناسب‌اند. این دستگاه‌ها برای بیمارانی که در خانه تحت درمان‌اند، نیاز به اکسیژن در زمان‌های مشخص دارند یا می‌خواهند تحرک محدودی داشته باشند، گزینه‌ای ایده‌آل هستند. مدل‌های پرتابل حتی به بیماران اجازه می‌دهند در پارک یا هنگام خرید از اکسیژن استفاده کنند.
اما دستگاه‌های بیمارستانی برای شرایط جدی‌تر مثل نارسایی شدید ریوی، پنومونی حاد، سرطان ریه یا بیمارانی که پس از جراحی‌های سنگین در بخش مراقبت‌های ویژه بستری‌اند، مناسب‌ترند. این دستگاه‌ها می‌توانند با تنظیمات پیشرفته، اکسیژن را با فشار و خلوص بالا برای بیماران متصل به ونتیلاتور فراهم کنند.
هزینه دستگاه های خانگی در مقایسه با بیمارستانی چقدر است؟
هزینه دستگاه‌های اکسیژن‌ساز خانگی و بیمارستانی تفاوت قابل‌توجهی دارد. دستگاه‌های خانگی ثابت معمولاً بین 15 تا 30 میلیون تومان قیمت دارند، در حالی که مدل‌های پرتابل به دلیل باتری و طراحی پیشرفته، بین 20 تا 60 میلیون تومان یا بیشتر قیمت‌گذاری می‌شوند. این قیمت‌ها به برند (مثل فیلیپس یا اینوژن)، ظرفیت و امکانات اضافی مثل نمایشگر دیجیتال بستگی دارد. اما دستگاه‌های بیمارستانی به دلیل ظرفیت بالا، دوام بیشتر و طراحی پیچیده‌تر، بسیار گران‌ترند و قیمتشان می‌تواند از 100 میلیون تومان تا چند صد میلیون تومان متغیر باشد. این هزینه‌ها معمولاً توسط بیمارستان‌ها یا بیمه‌ها پوشش داده می‌شود. برای اطلاعات دقیق‌تر درباره قیمت دستگاه اکسیژن ساز، می‌توانید به وب سایت هاسپکسا مراجعه کنید.
نگهداری دستگاه های خانگی و بیمارستانی چه تفاوت هایی دارد؟
نگهداری هر دو نوع دستگاه برای عملکرد صحیح ضروری است، اما روش‌ها و پیچیدگی‌ها متفاوت است. دستگاه‌های خانگی نیاز به تمیز کردن فیلترها هر یک تا دو هفته، بررسی شلنگ‌ها و رطوبت‌سازها و تعویض قطعات فرسوده دارند. این کارها ساده‌اند و با دستورالعمل‌های دفترچه راهنما یا ویدئوهای آموزشی قابل انجام‌اند.
اما دستگاه‌های بیمارستانی به دلیل استفاده مداوم و سنگین، نیاز به سرویس‌های تخصصی‌تر دارند. این سرویس‌ها شامل بررسی سیستم‌های داخلی، تعویض فیلترهای پیشرفته، چک کردن کمپرسور و جلوگیری از نشتی اکسیژن است که معمولاً توسط تکنسین‌های آموزش‌دیده انجام می‌شود. همچنین، دستگاه‌های بیمارستانی باید به‌طور منظم کالیبره شوند تا دقت آن‌ها حفظ شود.
چه زمانی باید از دستگاه اکسیژن ساز خانگی استفاده کرد؟
دستگاه اکسیژن‌ساز خانگی زمانی مناسب است که بیمار به اکسیژن کم یا متوسط نیاز دارد و می‌خواهد در خانه یا خارج از آن به زندگی روزمره‌اش ادامه دهد. مثلاً اگر به بیماری‌هایی مثل آسم، برونشیت یا COPD مبتلا هستید و پزشک برایتان اکسیژن‌درمانی تجویز کرده، این دستگاه می‌تواند به شما کمک کند تا تنفس بهتری داشته باشید.
مدل‌های پرتابل نیز برای بیمارانی که می‌خواهند در سفر یا پیاده‌روی از اکسیژن استفاده کنند، بسیار کاربردی‌اند. همچنین، اگر بیمار در منزل تحت مراقبت است و نیاز به اکسیژن فقط در زمان‌های خاص (مثلاً هنگام خواب) دارد، این دستگاه انتخاب خوبی است.
چه زمانی باید از اکسیژن ساز بیمارستانی استفاده کرد؟
دستگاه اکسیژن‌ساز بیمارستانی برای شرایط جدی‌تر و بیمارانی که به اکسیژن زیاد و مداوم نیاز دارند، مناسب است. مثلاً اگر بیمار به دلیل نارسایی شدید ریوی، پنومونی حاد یا پس از جراحی‌های پیچیده مثل عمل قلب باز در بخش مراقبت‌های ویژه بستری است، این دستگاه‌ها ضروری‌اند.
این دستگاه‌ها می‌توانند اکسیژن را با فشار بالا و خلوص کامل به بیماران متصل به ونتیلاتور یا ماسک‌های تخصصی برسانند. همچنین، در شرایط اضطراری مثل سوانح یا بیماری‌های حاد تنفسی که بیمار نمی‌تواند به تنهایی نفس بکشد، دستگاه‌های بیمارستانی نقش حیاتی دارند. انتخاب این دستگاه معمولاً توسط کادر پزشکی و بر اساس وضعیت بیمار انجام می‌شود.
جمع‌بندی: کدام دستگاه برای شما بهتر است؟
انتخاب بین دستگاه اکسیژن‌ساز خانگی و بیمارستانی به نیازهای بیمار، شدت بیماری و شرایط زندگی بستگی دارد. اگر بیمار نیاز به اکسیژن کم تا متوسط دارد و می‌خواهد در خانه یا بیرون از خانه از آن استفاده کند، دستگاه خانگی مناسب‌تر است. اما برای بیماران با شرایط بحرانی که به اکسیژن زیاد و مداوم نیاز دارند، دستگاه بیمارستانی گزینه بهتری است.
