دستگاه پیس میکر

فکر استفاده از یک وسیله الکتریکی برای فراهم کردن نظم ضربان قلب در سال ۱۹۵۲ توسط پاول زول مطرح گردید و طراحی اولیه آن همان نسخه پرتابل احیا کننده قلبی بود. این دستگاه پیس میکر ۲ سیم داشت که به کمربند بیمار متصل می گردید. دستگاه به نزدیکترین پریز برق وصل می شد و شوک الکتریکی اعمال شده موجب تحریک قلب فردی می شد. این تحریک به حدی بود که باعث می شد فعالیت طبیعی قلب از سر گرفته شود.

این وسیله نسبتاً موثر ابتدا در شرایط اورژانس مورد استفاده قرار می گرفت. بین سال های ۱۹۵۷ و ۱۹۶۰ پیشرفت چشمگیری نسبت به اختراع اولیه زول به وجود آمد. در تلاش برای کم کردن ولتاژ لازم برای از سر گیری کار قلب و افزایش طول مدت ضربان سازی قلب سی والتون لیله ضربان سازی ساخت که لیدهای آن مستقیماً به دیواره خارجی متصل می شدند.

پیس میکر چیست؟

پیس میکر یا ضربان ساز قلب، یک دستگاه الکترونیکی کوچک است که آن را در قفسه سینه یا شکم جایگذاری می کنند. این دستگاه پیس میکر برای درمان برخی از ریتم های غیر طبیعی قلب مورد استفاده قرار می گیرد که باعث می شود قلب به شکل آهسته تپش کند یا ضربان را از دست بدهد. این ضربان ساز قلب با ارسال سیگنال های الکتریکی به قلب، به آن کمک می کند تا به طور منظم و طبیعی منقبض شود. لازم به ذکر است که این سیگنال ها به وسیله ی سیم های نازکی به نام الکترود به قلب ارسال می شوند.

تاریخچه ضربان ساز قلب

بعدها در سال ۱۹۵۸ باتری به دستگاه پیس میکر اضافه شد و باعث گردید که ضربان ساز قلب به صورت پرتابل در آمده. این امر هم چنین موجب شد تا بتوان از ضربان ساز در همه اوقات استفاده کرد، نه تنها در شرایط اورژانسی. ضربان ساز وی از نوع خارجی بود. اولین ضربان ساز قلب قابل کاشت توسط ویلیام کارداک و ویلسون گریت باخ اختراع شد و در سال ۱۹۶۰ بر روی یک بیمار زنده نصب گردید.

تکنیک مدرن گذاشتن پیس میکر در قلب توسط سیمون فورمن ابداع گردید. وی به جای این که قفسه سینه بیمار را باز کند لیدهای مربوط را از طریق وریدها عبور داد و به سمت حفرات قلب هدایت کرد. با قرار گرفتن لیدها در بطن، نیاز به ولتاژ کم تری برای تنظیم ضربان قلب وجود دارد. در ابتدا به طور وسیع مورد استفاده قرار نگرفت، اما از اواخر دهه ۶۰ متخصصین قلب به سوی استفاده از روش فورمن روی آوردند. از آن زمان به بعد پیشرفت هایی در کوچک تر کردن اندازه ضربان ساز، طولانی تر کردن عمر باتری ها و کنترل های کامپیوتری ایجاد شده است.

۱– سالهای اولیه

پیس میکر خارجی اولیه – در سال ۱۹۵۰، پیس میکرها بطور کامل در بدن کاشته نمی شدند. یک سر یک سیم کوتاه که لید خوانده می شد درون قلب کاشته می شد. سر دیگر لید به یک پیس میکر خارجی که از منبع AC نیرو می گرفت متصل می شد. توانایی تحرک بیمار محدود به طول سیم بود و خرابی منبع قدرت یک نگرانی دائمی به حساب می آمد. اولین پیس میکر که در ۵۰ سال پیش ساخته شد به اندازه یک ساعت رومیزی بود و طول عمر آن کمتر از ۱۲ ماه بود. امروزه پیس میکرها کوچکتر می باشند ومی توانند تا سه حفره قلب را تحریک کنند و عمری بین ۵ تا ۱۰ سال دارند.

اولین پیس میکر خارجی با نیروی باتری – در سال ۱۹۵۷ اولین پیس میکر ترانزیستوری قابل پوشیدن و تغذیه شده با باتری در جهان به دنیا به وجود آمد. این طرح برای بیماران امکان تحرک و رفع نگرانی در مورد خرابی و نقص منبع رافراهم نمود.

۲– دهه ۶۰

جایگذاری اولین پیس میکر یا ضربان ساز قلب قابل کاشت در بدن انسان – اولین جایگذاری یک پیس میکر قابل کاشت کامل درون بدن انسان در سال ۱۹۶۰ صورت گرفت.طول عمر باتری آن تقریبا ۱۲-۱۸ ماه بود. پیشرفت در لیدهای منظم کننده – در اواسط سال ۱۹۶۰، لیدهای « میان وریدی » که می توانستند از طریق یک سیاهرگ هدایت کننده به قلب جایگذاری شوند، جایگزین لیدهای اولیه شدند که به سطح خارجی قلب متصل می شدند. امروزه کاشت پیس میکر و لید می تواند بدون باز کردن قفسه سینه یا استفاده از بیهوشی عمومی انجام پذیرد.

اولین پیس میکر تقاضا (Demand ) در جهان

پیس میکر های demand در اواسط سال ۱۹۶۰ مطرح شدند که زمانیکه قلب با نیروی خودش می تپد آن را حس می کنند و فقط زمانیکه نیاز است، منظم کننده ای را ایجاد می کنند. پیس میکرهای اولیه بطور پیوسته قلب را در نرخ ثابت منظم می ساختند. همه پیس میکرهای جدید امروزه مدل های demand  هستند.

۳– دهه هفتاد

پیشرفت های بیشتر در سال ۱۹۷۰ – طراحی جدید لید جهت جایگزینی لید های «نوک صاف» گسترش یافتند.این لیدهای دندانه دار جدید (چنگک دار) و لیدهای «تثبیت فعال» که امروزه هنوز مورد استفاده قرار میگیرند، اتصال مطمئن تری را به بافت قلب فراهم می کنند تا مانع از در رفتگی لید از جای خود شوند. طولانی شدن عمر باتری و پوشش جدید – ابداع باتری یدید لیتیوم در سال ۱۹۷۵ به میزان زیادی طول عمر باتری های پیس میکر را بیشتر نمود. (۱۰ سال برای بعضی مدل ها) و جایگزین باتری جیوه – روی شد.

پوشش تیتانیوم جهت در برگرفتن باتری و مدارات توسعه یافت. قبلا اپوکسی رزین با لاستیک سیلیکونی اجزای داخلی تر را می پوشاندند. پوشش های تیتانیوم جدید (در کنار فیلترهای ویژه) به عنوان پوشش محافظ بهتری برای اجزا بکار رفت و در حد زیادی تداخل الکترو مغناطیس خارجی را کاهش دادند. اکنون بیماران با پیس میکرهای طراحی شده جدید، می توانند بطور ایمنی از اجاق های مایکروویو و دیگر لوازم و تجهیزاتی که در خانه و اداره پیدا می شود استفاده کنند.

اولین پیس میکر های قابل برنامه ریزی

با ابداع ضربان ساز قلب قابل برنامه ریزی در اواسط سال ۱۹۷۰، تنظیمات پیس میکر می تواند با استفاده از سیگنال های فرکانس رادیویی برنامه ریزی شود. که این امر نیاز به جراحی را زمانیکه هر تنظیم برنامه ای روی پیس میکر نیاز باشد برطرف می سازد.

اولین منظم کننده دو حفره ای – اولین پیس میکر قابل برنامه ریزی که می توانست حفره های فوقانی (دهلیز) و تحتانی (بطن) را حس و منظم سازی نماید، در اواخر ۱۹۷۰ اختراع شد. پیس میکرهای دو حفره ای با استفاده از دو لید، تنظیم انطباق زمانی بین حفره های فوقانی و تحتانی قلب را حفظ می کنند تا تضمین نمایند که جریان خون کافی خواهد بود.

۴– دهه هشتاد

اولین لید پاک کننده استروئید – در اوایل سال ۱۹۸۰، لیدها این امکان را فراهم ساختند که یک داروی استروئید را از سر الکترود خارج کنند. این دارو التهاب دیواره قلب را فرو می نشاند.

نرخ منظم کننده پاسخی – پیس میکرهای با ویژگی «نرخ پاسخی (واکنشی)» در اواسط سال ۱۹۸۰ مورد استفاده قرار گرفتند. یک سنسور کریستالی کوچک درون پیس میکر قلب حرکت بدن را مشخص می کند و سیگنال های آن نرخ پیس میکر را تنظیم می کنند که مطابق با فعالیت بیمار کم یا زیاد می شود.

۵– دهه نود

دستگاه های سطح بالا – در اواخر سال ۱۹۹۰ ، پیس میکرها می توانستند با تنظیم ریتم طبق سطح فعالیت شخص، ریتم طبیعی قلب را بسیار بهتر شبیه سازی و تقلید کنند.

ضربان ساز چگونه کار می کند؟

اختلالات ریتم قلبی قابل درمان هستند. با یک ضربان ساز کار گذاشته شده در بدن، ایمپالس های منظم الکتریکی جایگزین جریان های کند یا نامنظم الکتریکی قلب می شوند. بعد از عمل جراحی برای کار گذاشتن ضربان ساز، به سرعت بهبودی حاصل می گردد. البته شاید در نزدیکی محل قرار گیری ضربان ساز و بخیه این عمل جراحی کوچک، احساس ناراحتی کمی وجود داشته باشد ولی پس از مدت کوتاهی، این احساسات کاهش می یابد و حتی وجود ضربان ساز حس نخواهد شد.

ضربان ساز دارای یک بدنه فلزی است تا مایعات وارد آن نشوند. ضربان ساز حدود ۵۰-۲۵ گرم وزن دارد و اندازه آن کوچک تر از یک قوطی کبریت است. اکثر ضربان سازها باتری لیتیومی دارند. طول عمر این باتری ها حدود ۱۰-۶ سال است. در مدار الکترونیکی ضربان ساز، انرژی از باتری گرفته شده و به تعدادی ایمپالس های الکتریکی تبدیل می گردد.این ایمپالس ها از طریق الکترود به سمت قلب هدایت می شوند. هر ایمپالس الکتریکی که از ضربان ساز خارج می شود موجب تحریک قلبمی گردد. سرعت خارج شدن این ایمپالس ها را سرعت تخلیه می گویند.

در برخی از ضربان سازها ایمپالس های الکتریکی به طور ثابت ایجاد می شود، ولی اغلب به شکل ( در صورت نیاز ) کار می کند. در صورت نیاز به این معنا است که اگر ضربان ساز حس کند قلب فاقد ضربان یا ضربان آن خیلی پایین است با سرعت ثابت شروع به تخلیه ایمپالس الکتریکی می کند. اگر ضربان به طور طبیعی وجود نداشته باشد تخلیه ایمپالس ها ادامه پیدا خواهد کرد. اما اگر ضربان ساز حس کند که قلب به طور طبیعی کار می کند ایمپالس نمی فرستد. برخی از ضربان سازها قادرند در مواردی هم چون ورزش کردن سرعت تخلیه خود را افزایش دهند.

بسیاری از ضربان سازها دارای قابلیت برنامه ریزی هستند تا بر اساس نیازهای بدن به فرستادن ایمپالس الکتریکی به سمت قلب اقدام کنند. حتی بعد از کار گذاشتن ضربان ساز می توان با استفاده از دستگاه های برنامه ریزی کننده خارجی و توسط سیگنال های الکترومغناطیسی به برنامه ریزی مجدد پرداخت. برخی از ضربان سازها دارای یک حس گر هستند که می تواند ریتم قلب را شناسایی و به طور اتوماتیک سرعت تخلیه خود را با استفاده از برنامه ریزی خارجی تنظیم کند. هم چنین برخی از ضربان سازها قادرند اطلاعات مربوط به ریتم های طبیعی قلب را آنالیز و ذخیره کنند. این اطلاعات را می توان هنگام مراجعه بیمار برای پی گیری در کلینیک ضربان ساز بازیابی کرد.

نوع جدیدی از ضربان سازها تحت عنوان ضربان ساز دو بطنی (CRT) در درمان نارسایی قلب مورد استفاده قرار می گیرند. گاهی در نارسایی قلبی، حفرات بطنی به طور هم زمان تخلیه نمی شوند. در صورتی که پمپ کردن خون به طور هم زمان صورت نگیرد خون کم تری از قلب خارج خواهد شد. ضربان ساز دو بطنی موجب هماهنگ کردن زمان پمپ کردن بطن ها می گردد و لذا مقدار خون خارج شده از قلب افزایش می یابد. این اقدام را هماهنگ سازی مجدد قلبی می نامند. دستگاه های CRT دارای سه لید هستند: یک لید در دهلیز راست، یک لید در بطن راست و لید سوم در سینوس کرونری تا بطن چپ را پیس کند.

عوارض پیس میکر

• عفونت در محل قرار دادن دستگاه یا الکترود
• خرابی دستگاه یا الکترود
• حساسیت به جریان الکتریکی

پیشنهاد سردبیر:

حتما بعد از مطالعه این مقاله یک سری به مقاله “دستگاه الکتروکاردیوگرام“ نیز بزنید.

عملکرد پایه ای پیس میکر

همه پیس میکرها دارای یک کلاک داخلی هستند که تعیین کننده زمان تحویل پالس بعدی است. همه پیس میکرها یک مدار خروجی دارند که زمانیکه توسط تایمر (زمان سنج) راه اندازی می شود، یک پالس با دوره تناوب و ولتاژ (اگر در طراحی آن چنان باشد) ثابت ایجاد می کند.

پیس میکرهایی که هم بافت بطنی و هم دهلیزی را تحریک می کنند، با دو مدار خروجی کار می کنند. چنان که خروجی بطنی پس از یک تأخیر A-V برنامه ریزی شده رخ می دهد. دوره تأخیر در اکثر پیس میکرهای دائمی قابل برنامه ریزی است، اما در پیس میکرهای قابل برنامه ریزی و پیس میکرهای ترتیبی A-V خارجی که در اتاق های عمل بکار می روند، می تواند تغییر کند. ضربان سازهای demand یا قابل جلوگیری دارای مدارات تحلیل ECG می باشند که بوسیله الکترودهای ضربان ساز تشخیص داده می شود و سیگنال را جهت تداخلات الکترومغناطیسی روی صفحه نمایش می دهد. اگر یک QRS تشخیص داده شود، کلاک داخلی reset می شود . در نتیجه تا زمانیکه پالس بعدی ایجاد شود، تأخیر زمانی پیش می آید. ( یعنی طول دوره گریز)

زمانی که تداخل الکترومغناطیس رخ می دهد ممکن است پیس میکر قلب تقاضا، به مد آسنگرون برودو به صورت پیوسته ضربان سازی کند تا زمانیکه تداخل از بین برود و دوباره سیگنال طبیعی قلب تشخیص داده شود. قرار دادن یک آهنربا روی یک پیس میکر قابل برنامه ریزی با غیر قابل برنامه ریزی نیز دستگاه را به مد آسنکرون تبدیل می کند ولی فقط طی مدت زمانی که آهنربا نگهداشته می شود. بسیاری از پیس میکرهای demand ( تقاضا) پس ماند را نیز نمایش می دهند  که در آن مولد پالس متوقف می شود تا زمانی که نرخ طبیعی قلب به نرخی (۶۰ ضربان در دقیقه ) کمتر از نرخ ضربان سازی (۷۲ ضربان در دقیقه) سقوط کند.

زمانیکه دستگاه پیس میکر ضربان سازی را شروع می کند، تا زمانیکه نرخ طبیعی قلب به بالاتر از نرخ ضربان سازی شده برسد، متوقف نمی شود مگر اینکه پیس میکر مدلی با «جستجوی پسماند» باشد که در فواصل معین ریتم اساسی در زیر قرار گرفته را تعیین می کند.برخی پیس میکرها در ضربان سازی و حس کردن هم بطن و هم دهلیز توانمند هستند.

چنین توانایی به پیس میکر اجازه می دهد که نه تنها نرخ بطنی مناسب ، بلکه ضربه دهلیز قبل از هر انقباض بطنی را تضمین میکند. این پیس میکرها (طبقه بندی DDD – بخش بعدی را ببینید) نرخ دهلیزی حداقل را ضمانت می کنند و همچنین این اطمینان را حاصل می کنند که یک انقباض بطنی در زمان مشخص بعد از هر انقباض دهلیزی رخ میدهد.بخش الکترونیکی پیچیده است زیرا همیشه رخ دادن انقباض بطنی پس از هر انقباض دهلیزی مناسب نیست.بعنوان مثال ، یک تاکی کاردی دهلیزی ممکن است نرخ بطنی بیش از حدی را تولید نماید.همچنین ممکن است تداخل الکترومغناطیسی به عنوان یک نرخ دهلیزی سریع تشخیص داده شود . ایجاد محدودیت در نرخ بطنی معمولا در مدارات ایجاد می شود و قابل برنامه ریزی است.

یک عارضه دیگر از تاکیکاردی غیر مستقیم پیس میکر، ممکن است در پیس میکرهای DDD ایجاد شود که به عنوان نتیجه یک PVC یا هر دپلاریزاسیون با مبدأ بطنی که در یک روش برگشتی از طریق گره AV به سمت دهلیز هدایت شده ، می باشد. یک PVC ممکن است سبب برگشت دپلاریزاسیون دهلیزی شود که در شروع بوسیله پیس میکر تشخیص داده می شود. از این رو یک ضربان ساز ایجاد شده بوسیله دپلاریزاسیون بطنی بعد از وقفه پیش تنظیم A-V رخ میدهد و دپلاریزاسیون بطنی به سمت دهلیز برگشت خواهد نمود و دوره خود نگهدار می شود.

می توان با افزودن یک دوره مقاوم ( فاصله ) دهلیزی پس از بطن در مدار، از تاکی کاردی غیر مستقیم بطنی جلوگیری نمود. دوره فاصله با هر دپلاریزاسیون بطنی شروع شده و به عنوان نمونه ۳۰۰-۴۰۰ میلی ثانیه به طول می انجامد و قابل برنامه ریزی است.در طول PVARP هیچ پاسخ بطنی راه اندازی شده به دریافت دهلیزی مجاز نخواهد بود ، بنابراین یک موج p برگشتی یا هر موج p زودهنگام دیگر ، منجر به دپلریزاسیون بطنی دیگری نخواهند شد. اکنون اکثر پیس میکرها توانایی متغیر بودن نرخ ضربان سازی را دارا می باشند.

روزگاری فقط بیمارانی با گره SA سالم و پیس میکرهایی که دهلیز را حس و بطن را ضربان سازی می کردند، می توانستند نرخ قلبی خود رابا تقاضای بدن تنظیم نمایند.  پیس میکرهای امروزی سطح فعالیت بیمار را حس کرده و مطابق با آن (demand ) نرخ ضربان سازی را تنظیم می کنند. (ضربان سازی با نرخ متغیر) چنین وسیله ای، یک کریستال پیزوالکتریک را جهت تشخیص حرکت بدن که توسط ماهیچه های در زیر قرار گرفته انتقال می یابد ، بکار می گیرند.نرخ ضربان سازی بوسیله سطح فعالیت حس شده تعیین می شود.

متخصص بیهوشی باید دقت کند که فعالیت ماهیچه قرار گرفته روی مولد (فاسیکولاسیون از ساکسینولچلاین) یا فشار روی مولد (جراح روی مولد تکیه کند) ممکن است توسط واحد به عنوان یک فعالیت تفسیر شود و منجر به افزایش نرخ قلبی شود. اگرچه به طور بعیدی ممکن است ناشی از فیلترهایی که ارتعاشات فرکانس بالا (سختی، لرزش، وسیله نقلیه موتوری) و فرکانس پایین (تنفس، ضربان قلب) را فیلتر می کنند باشد. روش دیگر تعیین وجود فعالیت فیزیکی، بکارگیری آشکارساز نرخ تنفسی است. با استفاده از دستگاه های الکترونیکی مشابه با مانیتورهای بیهوشی که یک دم را حس می کنند (اندازه گیری امپدانسی)، این پیس میکرها حداقل نرخ ضربان سازی را مطابق با نرخ تنفسی تنظیم می کنند، بطوریکه تنفس سریع نشان دهنده تحرک زیاد می باشد.

این روش آشکارسازی نرخ تنفسی نیازمند اعمال جریان الکتریکی کوچکی به بیمار است. زمانیکه سیستم آشکارساز نرخ تنفسی یک مانیتور برای بیماری با پیس میکر نرخ متغیر که از آشکارساز نرخ تنفسی نیز استفاده می کند ، بکار می رود ممکن است سیستم ها بر یکدیگر اثرات متقابل داشته باشند.

پیس میکر ممکن است جریان مانیتور بیمار را به عنوان تنفس سریع تفسیر کند و متعاقبا ضربان سازی بیمار را در نرخ بسیار بالایی انجام دهد. اگر پیس میکری ضربان سازی با نرخ متغیر ایجاد می کند ، باید قبل از جراحی تعیین کنید که بدانید پیس میکر چه روشی را برای تعیین فعالیت فیزیکی بکار می برد . اطلاعات خود در مقابل اثرات متقابل با داروها و تجهیزات را بالا ببرید و برای سر وکار داشتن با تاکی کاردی تدارک لازم راببینید (از فشار وارد کردن به پیس میکر دست بکشید، منتظر بمانید تا فاسیکولاسیون به انتها برسد ،آشکار ساز نرخ تنفسی روی مانیتور را وابسته به شرایط محیطی خاموش کنید.

پیس میکر چگونه ضربان قلب را تنظیم می کند ؟

پیس میکر می تواند ریتم قلب را تشخیص دهد و براساس آن و همچنین براساس آنچه که توسط پزشک برنامه ریزی شده است میتواند در زمان لازم با فرستادن موج الکتریکی به قلب ریتم طبیعی آن را حفظ کند. اکثر پیس میکرها همچنین می توانند فعالیت بیمار مانند از پله بالا رفتن و یا ورزش کردن را  تشخیص داده و ضربان قلب را براساس میزان فعالیت، تند یا کند نمایند. اغلب افراد نمی توانند این موج الکتریکی را احساس کنند. موج الکتریکی یک پیس میکر بسیار کوچک می باشد. اگر شما آن را احساس کردید، پزشک شما با تغییر برنامه ریزی ضربان ساز قلب می تواند آن را برطرف کند.

انواع پیس میکر

ضربان سازها در هنگام فقدان یا موثر نبودن ضربانات ذاتی قلب به صورت موقت یا دائم مورد استفاده قرار می گیرند.

ضربان سازهای موقت

ضربان سازهای موقت یا خارجی به سه صورت مورد استفاده قرار می گیرند:

در حین جراحی قلب که در طی آن سیم ضربان ساز از طریق انسزیون به سطح قفسه سینه آورده شده و به ژنراتور متصل می گردد.عبور دادن سیم ضربان ساز از طریق یک ورید به داخل حفره قلب. ضربان سازهای موقتی وریدی به دو صورت یک یا دو حفره ای مورد استفاده قرار می گیرند. ارسال تحریک الکتریکی از طریق پدهای پوستی که روی قفسه سینه قرار داده می شوند.

اندیکاسیون های ضربان ساز موقت

برادیکاردی علامت دار که با دارو کنترل نشود. از بین بردن تاکی آریتمی بطنی و تاکی کاردی فوق بطنی مقاوم به دارو.بعد از انفارکتوس میو کارد قدامی برای پیشگیری از بلوک درجه دو یا سه و بلوک های دو یا سه فاسیکولر. موقعیت های خاصی مانند بیهوشی عمومی، جراحی قلب، مطالعات الکتروفیزیولوژیک، مسمومیت دارویی مثل دیگوکسین و بتا بلوکر.

ضربان سازهای دائم

این روش ضربان سازی در برادیکاردی دائم علامت دار یا متناوب که ناشی از عامل زمینه ساز خود محدود شونده نباشد یا در بلوک درجه ۲ یا ۳ AV در زیر گره به کار می رود.

اندیکاسیون های ضربان ساز دائمی

بلوک درجه دو موبیتز تایپ دو یا بلوک درجه سه،برادی کاردی علامت دار مانند سندرم سینوس بیمار.

ضربان سازهای خارجی ( ضربان ساز پوستی )

مفهوم ضربان ساز پوستی خارجی از ۲۰۰ سال قبل به وجود آمده، اما از سال ۱۹۵۰ توسط زول به صورت کاربردی در آمده است. از اواخر سال های ۱۹۸۰ مدل های آن نسبت به گذشته راحت تر است. اصطلاحاً به این ضربان سازها ضربان ساز غیر تهاجمی نیز گفته می شود. ضربان ساز پوستی در موارد اورژانسی و با قرار دادن پدهای بزرگ بر روی سینه به کار گرفته می شود. به کار گیری ضربان ساز پوستی در برادی کاردی علامت دار، یک مداخله کلاس اول محسوب می گردد و باید در بیماران ناپایدار بلافاصله و بخصوص اگر دچار بلوک های درجه بالا هستند مورد استفاده قرار گیرد.

پیس میکرهای پیشرفته

پیس میکرهای سنکرون :

– مورد استفاده جهت تحریک متناوب برخلاف تحریک پیوسته ای که در پیس میکرهای آسنکرون وجود دارد.

– مورد استفاده برای نرخ های متغیر ضربان سازی به صورتی که مورد نیاز است . بر پایه تغییرات در نیازهای فیزیولوژیکی

– جلوگیری از عواقب مضر احتمالی در اثر ضربان سازی پیوسته (یعنی تاکیکاردی ، فیبریلاسیون)

– حداقل کردن تداخل بین ضربان سازی نرمال

دو نوع عمده پیس میکرهای سنکرون

– پیس میکرهای تقاضا Demand

– پیس میکرهای سنکرون دهلیزی

پیس میکرهای demand:

– شامل مولفه های آسنکرون و حلقه فیدبک

– مدار تنظیم زمان در یک نرخ ثابت کا رمی کند. (۶۰  تا ۸۰bpm )

– بعد از هر تحریک، مدار تنظیم reset می شود.

–  اگر ضربان طبیعی در فاصله تحریک رخ دهد ، مدار تنظیم reset می شود.

پیس میکر سنکرون دهلیزی:

– گره SA تریگر پیس میکر را راه اندازی می کند.

– تأخیرها به منظور شبیه سازی تأخیر طبیعی از گره SA تا گره AV (120ms ) و برای ایجاد یک دوره مقاوم (۵۰۰ms ) بکار رفته اند.

–  مدار خروجی انقباض بطن را کنترل می کند.

– تلفیق پیس میکر Demand با این طراحی، به دستگاه اجازه میدهد تا گره SA طبیعی جهت کنترل فعالیت قلبی راه اندازی شود.

ضربان سازی نرخ پاسخی

– تکرار کردن عملکرد قلبید در شخصی که از نطر فیزیولوژیکی سالم است.

– سنسور به منظور تبدیل متغیر فیزیولوژیکی به یک سیگنال الکتریکی که به عنوان وروی بکار می رود، استفاده شده است.

– مدار کنترل کننده نرخ قلب را براساس سیگنال سنسور تغییر می دهد. (ضربان ساز نوع Demand در اینجا می تواند بکار گرفته شود.)

خلاصه و جمع بندی

به طور کلی پیس میکر یا ضربان ساز قلب یک تجهیزات پزشکی است که برای درمان برخی از ریتم های غیر طبیعی قلب استفاده می شود. همان امیدواریم توانسته باشیم مطالب ارزنده و کاربردی را برایتان تهیه کرده باشیم. صمیمانه آماده شنیدن نظرات و تجربیات تان درباره دستگاه پیس میکر یا ضربان ساز قلب هستیم.

منابع بیشتر مطالعه برای شما:

کامران نوروزی

سلام خوشحالم که با شما آشنا شدم من کامران نوروزی ام. کارشناس ارشد تجهیزات پزشکی کنجکاو و عاشق نویسندگی داستان من دقیقا از زمانی شروع شد که با دنیای تجارت الکترونیک آشنا شدم از اون موقع تا حالا سعی کردم بهترین تجربه خرید و مشاوره آنلاین تجهیزات پزشکی رو به کاربران هاسپکسا منتقل کنم. و این داستان همچنان ادامه داره ….