نتیجه جستجو برایدستکش جراحی
دستکش آنتی ویروس گامکس سایز 7/5

دستکش آنتی ویروس گامکس Gammex

مشخصات دستکش آنتی ویروس گامکس Gammex

دستکش جراحی انتی ویروس چیست؟

دستکش جراحی آنتی ویروس گامکس نوعی از دستکش های جراحی است برای جلوگیری از عفونت های ویروسی برای پرسنل جراحی استفاده می شود. در بیمارانی که مشکلات ویروسی دارند نظیر هپاتیت و ایدز و مشکلات دیگر ویروسی پرسنل اتاق عمل و جراح باید از دستکش انتی ویروس استفاده کنند. امروزه استفاده از این نوع دستکش در بین جراحان و پرسنل انتاق عمل از محبوبیت بالایی برخوردار می باشد.

نیدل استیک شدن و یا زخم های جراحی پرسنل درمان را در معرض عفونت های خطر افرین قرار میدهد.عفونت های نظیر هپاتیت c ایدز.استفاده از دستکش جراحی انتی ویروس ساده میتواند جلوی اینگونه موارد را بگیرد. این دستکش ها به سرعت عفونت موجود در خون را از بین میبرند.در نتیجه خون در معرض کادر درمان تمیز و بدون عفونت ویروسی است.

بیش از یک سوم پرستاران انگلیسی در معرض نیدل استیک بوده اند. از طرفی بر طبق تحقیقات پاکبانان نیز در معرض عفونت از طریق سرنگ های الوده رها شده در خیابان می باشند.

نیدل استیک چیست؟

ورود و یا برخورد هرگونه وسیله و یا سوزن تیز مورد استفاده در پروسه درمانی در حین و یا بعد از پروسه به داخل بدن کادر درمان و یا افراد دیگر را نیدل استیک می گویند. نیدل استیک معمولا بر اثر بی دقتی پرسنل رخ می دهد که می تواند عواقب جبران ناپذیری را بهمراه داشته باشد. نظیر انواع بیماری های ویروسی و باکتریایی.

0نظر
دستکش لاتکس اپی پرفکت سایز مدیوم

دستکش لاتکس اپی پرفکت Op-Perfect

مشخصات دستکش لاتکس اپی پرفکت

دستکش لاتکس اپی پرفکت بدون پودرمی باشد و داراي پوشش پليمری و سيليكونی است .به هنگام خشک بودن و یا مرطوب بودن دستکش معاینه کم پودر سطح خارجي آن دارای مقاومتی کافی جهت حفظ امنیت مصرف کننده و مطمئن گرفتن ابزار می شود . قیمت این نو دستکش نسبت به دستکش های نیتریل و لاتکس بدونه پودر کمتر و اقتصادی تر می باشد.

دستکش لاتکس اپی پرفکت در ۳ سایز small , medium , large ( کوچک , متوسط , بزرگ ) تعداد در بسته ۱۰۰عدد معادل ۵۰ جفت تعداد در کارتن ۱۰ بسته.

برخی از انواع دستکشهای لاتکس با پودر و برخی دیگر بدون پودر ساخته شده است. اما دلیل استفاده از پودر در ساختار آنها چیست؟

حضور پودر باعث می شود دستکش آسان تر شود و از آن خارج شود. پودر مورد استفاده در تولید دستکش لاتکس معمولا از نشاسته ذرت در ترکیب با پودر لایکاپیدیوم ، تالک یا هاگ ساخته شده است. درست است که حضور مواد پودری باعث می شود دستکش راحت تر به پوشیدن یا از دست دادن دست ، اما برخی از مردم به مواد پودری حساسیت دارند. بر این اساس ، بهتر است هنگام خرید دستکش های لاتکس توجه داشته باشید. اگر شما تجربه واکنش های آلرژیک شما باید بیشتر مراقب باشید در انتخاب دستکش. از آنجا که اگر شما به دستکش آلرژی دارند و ساعت های طولانی, واکنش های آلرژیک باعث خارش, کهیر و مشکلاتی که به سختی تحمل.

دستکش‌ لاتکس اپی پرفکت در مقایسه با سایر دستکش‌ها به علت داشتن لاتکس، ممکن است سبب بروز واکنش های آلرژیک شود. همچنین نسبت به دستکش وینیل و دستکش نیتریل ، قابلیت کشسانی کمتری دارد و نسبت به پارگی و مواد شیمیایی از مقاومت کمتری برخوردار است.

دستکش های لاتکس معاینه در خرید جنس های مختلف و در دو نوع پودری و بدون پودر تولید می شوند. پودرها را به عنوان روان کننده و به منظور تسهیل در پوشیدن به دستکش های لاتکس اضافه می کنند در ابتدا از چوب کاج و یا رضن پودرها را تهیه می کردند که سمی بودند بعد از آن تا چند دهه از پودر تالک استفاده می شد که به مرور زمان دریافتند این پودر باعث ایجاد اسکار و گرانولومای بعد از عمل می گردد به همین علت استفاده از این پودر نیز کنار گذاشته شد در دوره های بعد از نشاسته ذرت به عنوان روان کننده بهره گرفته شد اما پودر تهیه شده از این ماده نیز عوارض جانبی بالقوه ای همچون التهاب، گرانولوم و اسکار را در پی داشت و بدینگونه بود اعتراض هایی به منظور حذف دستکش های پودری صورت گرفت که این اعتراضات موجب شد تا سال 2016 میلادی سازمان درمانی آلمان و انگلیس از دستکش های پودری استفاده نکنند و نهایتا در سال 2016 میلادی سازمان غذا و دارو آمریکا قانونی تحت عنوان منع استفاده از دستکش های پودری در مراکز درمانی و پزشکی خود تصویب نمود بدین ترتیب دستکش های بدون پودر وارد بازار گردید که روز به روز بر کیفیت آنها افزوده می شود یک نمونه از دستکش های بدون پودر که کیفیت آن نیز عالی می باشد دستکش لاتکس T است. قیمت دستکش لاتکس بسیار مناسب و مقرون به صرفه می باشد.

قیمت دستکش لاتکس

دستکش های لاتکس دارای خاصیت کشسانی بوده و به انگشتان دست می چسبند بنابراین برای انجام کارهای ظریف مناسب می باشند و برای کارهایی که دقت بالا لازم دارد از جمله معاینه بدون کاهش در حس لامسه دکتر مناسب است و به دلیل خاصیت کشسانی راحت و انعطاف پذیر هستند.

برای خرید دستکش لاتکس اپی پرفکت می توانید از طریق فروشگاه تجهیزات پزشکی هاسپکسا اقدام کنید. در زیر این محصول چند نمونه دیگر از محصولات مرتبط برای آشنایی شما قرار دادیم تا بتواند شما را در انتخاب بهتر راهنمایی کند.

0نظر
دستکش جراحی مکستر

دستکش استریل مکستر MAXTER

مشخصات دستکش استریل مکستر MAXTER

دستکش های استریل غالبا از لاتکس طبیعی ساخته شده که خاصیت کشسانی فوق العاده ای داشته و احساس خوبی را برای کاربر در حین استفاده بوجود می آورد. این نوع دستکش ها به دلیل قدمت، همچنان طرفداران خود را در میان جامعه ی پزشکی دارد. چرا که امروزه این مدل توسط تکنولوژی بهبود یافته و حساسیت پوستی کم تری را ایجاد می‌کند.

دستکش‌ جراحی مکستر ( Maxter )، یکبار مصرف و استریل بوده و از لاتکس طبیعی ساخته شده است. خاصیت کشسانی آن باعث آسان پوشیده شدن دستکش توسط فرد می شود. دستکش استریل جراحی مکستر، پودری بوده و همانند سایر برندهای دستکش جراحی استریل، دارای طراحی آناتومیکی بوده که سبب می شود هنگام به دست گرفتن ابزار و وسایل، باعث کاهش خستگی دست شما شود.

نحوه پوشیدن دستکش جراحی در اتاق عمل چگونه است؟

نحوه استفاده از دستکش جراحی در اتاق عمل به این صورت می باشد که ابتدا پزشک و یا پرستار دستان خود را با محلول های گند زدایی و ضد عفونی اسکراب می کنند. به این کار دست شستن می گویند. سپس فردی دیگر رویه بیرونی دستکش جراحی که ان استریل است باز می کند. فردی که دست شسته دستکش داخل بسته که استریل است را بر می دارد. در برخی مواقع دستیار پزشک(اسکراب) دستکش استریل را به دستان پزشک وارد می کند.

تفاوت دستکش جراحی بدون پودر و پودری چیست؟

بسته به سلیقه پزشک و پرستار متفاوت است. پوشیدن دستکش جراحی پودری به مراتب اسان تر است. زیرا پودر به کار رفته داخل دستکش باعث می شود دست داخل دستکش لیز خورده و به راحتی وارد شود.

ولی بسیاری افراد به دلیل حساسیت به پودر و یا دلایل دیگر از دستکش جراحی بدون پودر استفاده می کنند.

سایز دستکش جراحی مناسب دستان شما 

۱٫سایز ۶ و ۶٫۵ و ۷ برای خانم ها.

۲٫ سایز ۷٫۵ و ۸ و ۶٫۵ معمولا برای اقایان.

0نظر
آشنایی با تجهیزات پزشکی بیمارستان

تجهیزات پزشکی بیمارستانی کدام‌اند؟

در هر بیمارستانی که وارد می‌شوید و به هر بخشی از آن می‌روید، متوجه می‌شوید که از تجهیزات پزشکی بیمارستانی مختلفی در هر بخش استفاده می‌شود. بنابراین هر بخش از بیمارستان با تجهیزات پزشکی مورد نیاز آن بخش تجهیز می‌شود. در واقع بدون این تجهیزات پزشکی در بیمارستان نمی‌تواند مجوز فعالیت دریافت کند. از این رو برای ارائه خدماتی استاندارد به خوبی به این موارد توجه می‌شود.

آشنایی با تجهیزات پزشکی بیمارستان

بیمارستان ها به عنوان مراکز درمانی، به تجهیزات پزشکی برای تشخیص، درمان و مراقبت از بیماران نیاز دارند. این تجهیزات پزشکی در بیمارستان، نقش مهمی در نجات جان انسان ها ایفا می کند. در ادامه به معرفی چند بخش مختلف بیمارستان و همچنین تجهیزات مربوط به این بخش‌ها پرداخته‌ایم. همراه مجله پزشکی و تجهیزات پزشکی هاسپکسا باشید:

انواع تجهیزات پزشکی بیمارستان

در تجهیزات پزشکی بیماستانی، انواع مختلفی از تجهیزات پزشکی وجود دارد که هر کدام کاربرد خاص خود را دارند. برخی از رایج ترین انواع تجهیزات پزشکی بیمارستان عبارتند از:

  • تجهیزات تشخیصی: این تجهیزات برای تشخیص بیماری ها استفاده می شود. که نمونه هایی از تجهیزات پزشکی در بیمارستان ها شامل دستگاهای اشعه ایکس، دستگاهاهی ام آر ای، دستگاه های سی تی اسکن و دستگاهای سونوگرافی هستند.
  • تجهیزات درمانی: این تجهیزات برای درمان بیماری ها یا آسیب های استفاده می شود که شامل لیزر ها، دستگاهای دیالیز است.
  • تجهیزات نظارتی: این وسایل پزشکی در بیمارستان برای نظارت بر وضعیت بیماران استفاده می شود. نمونه هایی از این تجهیزات پزشکی بیمارستانی شامل مانیتور علائم حیاتی، پالس اکسیمتر و دستگاهای الکتروکاردیوم است.
  • تجهیزات جراحی: این تجهیزات پزشکی در بیمارستان، برای انجام جراحی استفاده می شود که شامل چاقوهای جراحی، بخیه ها و سر سوزن ها است.
  • تجهیزات توانبخشی: این وسایل پزشکی در بیمارستان، برای کمک به بیماران در بهبودی از آسیب یا بیماری استفاده می شود که شامل واکر، ویلچر و عصا است.

تجهیزات پزشکی در بخش اورژانس

تجهیزات پزشکی بیمارستانی در بخش اورژانس از اهمیت بالایی برخوردار است. این بخش معمولا شلوغ‌تر از دیگر بخش‌های بیمارستان است و مراجعه‌کنندگان با شرایطی خاص بیمار خود را به این بخش می‌رسانند. در این بخش معمولا شرایط و تجهیزات برای بستری کوتاه‌مدت بیمار آماده است. اورژانس معمولا بخش‌های مختلفی دارد؛ تریاژ، غربالگری، بخش تحت نظر و بخش اصلی قسمت‌های مختلف اورژانس هستند. ممکن است اورژانس بیمارستان به اتاق عمل سرپایی و عمومی مجهز باشد. 

تجهیزات پزشکی اورژانس بیمارستان عبارتند از:

  • آمبولانس برای جابه‌ جایی بیمار به دیگر بیمارستان
  • تخت معاینه
  • کپسول اکسیژن و تجهیزات مربوط به آن
  • پالس اکسیمتر برای اندازه‌گیری میزان اکسیژن خون
  • دستگاه اندازه گیری فشارخون یا دستگاه و تجهیزات تست قندخون
  • ابزار دفع سرسوزن (Safty Box)
  • ماسک سه لایه که شامل لایه‌های پارچه‌ای و کاغذی باشد
  • گان تمیز
  • انواع دستکش ( دستکش نیتریل، دستکش لاتکس و … )
  • تجهیزات پانسمان مانند بتادین، گاز استریل، باند، آتل و … .
  • چسب معمولی و ضدحساسیت
  • سینک آنژیوکت و ابزار رگ گیری
  • اپلیکاتور پنبه‌ای
  • ترالی اورژانس

تجهیزات پزشکی در اتاق کچ

بخشی از بیمارستان به اتاق کچ اختصاص داده می‌شود. در این بخش تجهیزات پزشکی بیمارستانی‌ چون انواع باند، آتل، لوازم مربوط به کشیدن بخیه و لوازم پانسمان یافت می‌شود. تجهیزات مهم این بخش عبارتند از:

  • میز و تخت مختص به گچ‌گیری
  • قیچی مخصوص برای کار با کچ
  • لگن استیل که باید تمیز باشد

تجهیزات پزشکی بیمارستانی

تجهیزات پزشکی بیمارستانی در بخش مراقبت‌های ویژه

بخش مراقبت‌های ویژه یکی از مهمترین بخش‌های بیمارستان است که تجهیزات پیشرفته‌ای در آن قرار دارد. زیرا در این بخش باید به بیمارانی که نیاز به مراقبت تخصصی دارند رسیدگی می‌شود. در این بخش همه آماده هستند تا در شرایط مختلف از درمان‌های تهاجمی و غیر تهاجمی را صورت دهند. معمولا افرادی که مشکل تنفسی، قلبی و کلیوی دارند و پس از عمل شرایط آنها متعادل نیست، در این بخش بستری می‌شوند. هدف در این بخش بهبود وضعیت سلامتی فرد و انتقال به بخش عمومی است.

مهمترین تجهیزات پزشکی بخش مراقبت‌های ویژه عبارتند از:

  • تخت سرشکن برقی
  • پایه سرم برای هر تخت
  • دستگاه ونتیلاتور
  • دستگاه ساکشن پرتابل
  • دستگاه ونتیلاتور پرتابل
  • مانیتورینگ علائم حیاتی
  • تشک مواج برای همه تخت ها
  • دستگاه ویبراتور
  • دستگاه EKG پرتابل
  • دستگاه رادیولوژی پرتابل
  • پمپ انفوزیون
  • ترالی اورژانس مجهز به ست کامل لارنگوسکوپ
  • دستگاه دفیبریلاتور
  • کنسول دیواری
  • فلومتر دیواری
  • دستگاه الکتروشوک
  • دستگاه الکتروکاردیوگراف

تجهیزات پزشکی در بخش بستری

تجهیزات پزشکی بیمارستانی در بخش بستری مختص به بیمارانی است که پس از عمل یا به دلیل نیاز تحت مراقبت بودن بستری می‌شوند. این بخش معمولا به دو بخش زنان و مردان تقسیم می‌شود. در این بخش معمولا تجیهزات پزکشی بیمارستانی مشخصی لازم است که بخش مهمی از آن عبارتند از:

  • تخت بستری با ملحقات
  • تشک بیمار که معمولا به صورت مواج تهیه می‌شود
  • کنسول دیواری
  • ساکشن دیواری
  • فلومتر دیواری
  • پایه سرم زمینی یا سقفی در راستای انجام تزریقات مرتبط با هر بیمار
  • تجهیزات هتلینگ که در 
  • ترالی احیا یا اورژانس
  • الکتروکاردیوگراف با ترالی
  • الکتروشوک با ترالی
  • پاراوان سربی

تجهیزات پزشکی بیمارستان در اتاق معاینه

اتاق معاینه محلی است که پزشک در اورژانس یا دیگر بخش‌های کلینیکی و درمانی پزشک معاینه انجام می‌دهد. در این اتاق معمولا تجهیزاتی وجود دارد که روند معاینه را برای پزشک و همچنین بیمار تسهیل کند. ممکن است افرادی که معاینه می‌شوند نیاز به بستری داشته باشند. معمولا این افراد به بخش بستری ارجاع داده می‌شوند.

در ادامه به معرفی وسایلی پرداخته شده است که در اتاق معاینه یافت می‌شوند:

  •  میز و صندلی پزشک
  • پاراوان پزشکی
  • صندلی بیمار و همراه
  • ست معاینه (افتالمسکوپ، اتوسکوپ، گوشی پزشکی)
  • چراغ معاینه (پایه دار، پن لایت و چراغ قوه بزر گ)
  • نگاتسکوپ LED
  • چکش رفلکس
  • ترازوی توزین نوزاد و بزرگسالان
  • متر
  • گارو
  • آبسلانگ
  • الکل طبی ۷۰% (به صورت مایع و اسپری)
  • ملحفه و پتو

تجهیزات پزشکی  در بیمارستان

تجهیزات پزشکی در اتاق احیا

زمانی که وضعیت بیمار در شرایط اورژانسی قرار دارد و نیاز به CPR پیدا می‌کند، باید به اتاق احیا ارجاع داده شود. در این اتاق تجهیزات بسیاری وجود دارد تا بتوان فرد را احیا کرد. این ابزار به پزشکان کمک می‌کند تا قلب، مغز، گردش خون و تنفس مصنوعی را برای بیمار فراهم کنند.

در اینجا تلاش می‌شود تا کمترین میزان آسیب به اعضای حیاتی بدن وارد شود. از میان تجهیزاتی که در اتاق احیا قرار دارد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • ترالی اورژانس (انواع ترالی ۵ کشو، ۲ کشو و ۱ کشو)
  • انواع سرنگ
  • انواع آنژیوکت
  • انواع NG تیوب
  • انواع ست سرم، ست خون و میکروست
  • انواع چسب معمولی و چسب ضدحساسیت
  • لارنگوسکوپ
  • انواع پنس Magill و پنس زبان
  • انواع لوله تراشه
  • انواع سوند
  • ژل KY
  • ژل Utine Bag
  • دستکش استریل
  • تخت CPR اطفال و بزرگسالان
  • کپسول اکسیژن
  • دستگاه ساکشن با مکندگی قابل قبول و سر ساکشن نلاتون و یانکوئر
  • الکتروشوک
  • الکتروکاردیوگراف (به همراه سیم های رابط اتصالات لید و نوار یدک و ژل الکترود با اتصالات برقی لازم)
  • نگاتسکوپ
  • مانیتورینگ علائم حیاتی
  • ونتیلاتور
  • پیس میکر اکسترنال
  • آمبوبگ اطفال و بزرگسالان
  • ست افتالمسوکوپ
  • ست اتوسکوپ

تجهیزات پزشکی در اتاق ایزوله

اتاق ایزوله محلی است که بیماران خاص در آن بستری می‌شوند. در این اتاق هیچ تبادل انرژی و جرمی در محیط آن صورت نمی‌گیرد. این اتاق که کاملا استریل و بهداشتی است، در آن هیچ گونه عفونتی یافت نمی‌شود. معمولا بیماران درگیر با سرطان در این اتاق‌ها نگهداری می‌شوند تا عفونتی به بدن آنها نفوذ نکند.

تجهیزات پزشکی بیمارستانی که در این اتاق قرار دارند عبارتند از:

  • کاور ساق
  • کاور کفش
  • گان جراحی
  • دو جفت دستکش جراحی
  • شیلد صورت یا عینک محافظ
  • ماسک تنفسی یا وسیله کمک تنفسی
  • کاور سر و گردن

کلام پایانی

با توجه به نوع بیمارستانی که به آن مراجعه می‌کنید و بخش‌های آن، تجهیزات پزشکی در بیمارستان متفاوت خواهد بود. در این مقاله به آشنایی با تجهیزات پزشکی بیمارستان پرداختیم. توجه داشته باشید که می توانید در هاسپکسا به انواع تجهیزات پزشکی بیمارستانی و دیگر تجهیزات مربوط به کلینیک‌ها و مراکز درمانی دسترسی پیدا کنید.

0نظر
دسته بندی های تجهیزات پزشکی

تجهیزات پزشکی به چند دسته تقسیم می شود؟

تجهیزات پزشکی نقش بسیار مهم و حیاتی در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی دارند. این تجهیزات با استفاده از پیشرفت‌های علمی و فناوری، به تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماری‌ها کمک می‌کنند. تجهیزات پزشکی از گونه‌ها و انواع متنوعی تشکیل شده‌اند که در این مقاله قصد داریم آن‌ها را به چند دسته‌بندی اصلی تقسیم بندی کنیم و به توضیحات کوتاهی درباره هر دسته بپردازیم.

دسته بندی تجهیزات پزشکی

  • تجهیزات تشخیصی

تجهیزات تشخیصی شامل انواع وسایلی است که به منظور تشخیص دقیق بیماری‌ها و حالات پزشکی استفاده می‌شوند. این تجهیزات شامل ابزارها و دستگاه‌هایی می‌شوند که برای جمع‌آوری اطلاعات و تشخیص بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، سنجش فشار خون، سنجش دما، آزمایش خون، سونوگرافی، رادیوگرافی و MRI از جمله تجهیزات تشخیصی هستند. این تجهیزات با کمک پزشکان و اپراتورهای متخصص، اطلاعات مفیدی را درباره وضعیت سلامتی بیماران فراهم می‌کنند.

  • تجهیزات درمانی

تجهیزات درمانی شامل انواع وسایلی است که برای درمان و بهبودی بیماران استفاده می‌شوند. این تجهیزات شامل دستگاه‌ها و ابزارهایی می‌شوند که برای تسهیل و تسریع فرایند درمان بیماری‌ها و کاهش علائم آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، دستگاه‌های تنفس مصنوعی، پمپ‌های تزریق، لیزرهای پزشکی، دستگاه‌های تنظیم ضربان قلب و دستگاه‌های فیزیوتراپی از جمله تجهیزات درمانی هستند. این تجهیزات با همکاری پزشکان و کادر درمانی، بهبودی و راحتی بیماران را تسهیل می‌کنند.

  • تجهیزات جراحی

تجهیزات جراحی شامل انواع وسایل و ابزارهایی است که در فرآیند عمل جراحی استفاده می‌شوند. این تجهیزات ضروری برای انجام عملیات های پیچیده و دقیق در زمینه های مختلف پزشکی هستند. بعضی از تجهیزات جراحی عمومی هستند و در تمامی عملیات جراحی استفاده می‌شوند، در حالی که بعضی دیگر تجهیزات جراحی به عنوان تجهیزات ویژه در زمینه های خاصی مانند قلب و عروق، مغز و اعصاب، ارتوپدی و غیره استفاده می‌شوند.

دسته بندی تجهیزات پزشکی

معرفی دسته های تجهیزات پزشکی

  • دستگاه‌های تصویربرداری

این دستگاه‌ها شامل رادیوگرافی، سونوگرافی، توموگرافی، ماموگرافی، پوزیترون امیشن، استتوسکوپ، داپلر، فلوروسکوپی، آنژیوگرافی، (MRI) و توموسنتز (CT Scan) می‌شوند. این تجهیزات برای تصویربرداری داخلی بدن و تشخیص بیماری‌ها و مشکلات ساختاری استفاده می‌شوند.

  • تجهیزات اندازه‌گیری

این گروه شامل دستگاه‌هایی مانند انواع فشارسنج، انواع تب‌سنج، تست قند خون، ترازوی پزشکی، ترازوی قد، اکسیمتر یا اکسیژن‌سنج، ضربان‌سنج و دستگاه‌های اندازه‌گیری شکل بدن و وزن بیمار است.

تجهیزات جراحی شامل ابزارها و دستگاه‌های مورد استفاده در عملیات جراحی می‌شود، از جمله انواع برش‌زن‌ها، اسپکولوم، چاقو جراحی، رسپتور، گرسپر، کلیپس جراحی، سوزن‌گیر، الواتور، کورت، پنس، لیسن، دسته بیستوری و موارد بسیار دیگری در این دسته تجهیزات پزشکی قرار می‌گیرند.

  • تجهیزات تنفسی

شامل دستگاه‌های تنفس مصنوعی، اسپیرومتری، اکسیژن‌ساز، نبولایزر و هوازی‌ها، بای پپ‌، سی پپ، ساکشن پزشکی، انواع ماسک‌ها و ونتیلاتور از ابزارهای مربوط به حفظ و راه‌اندازی تنفس بیماران است.

  • تجهیزات اورژانسی

این تجهیزات پزشکی اورژانسی شامل دستگاه‌هایی مانند دفیبریلاسیون، لارنگوسکوپ، آنژیوکت، آمبوبگ، سرنگ، برانکارد، کیت‌های احیا قلبی-ریوی، رگولاتور و تیوب، و ابزارهای اورژانسی مانند لوله تراشه و پانسمان‌های جراحی است.

  • تجهیزات انتقالی

تجهیزات انتقالی و حمایتی وسایل کمکی مانند صندلی‌های چرخدار، عصاها، انواع چرخ‌دستی‌ها و یا وسایل کمکی برای افراد معلول است.

  • تجهیزات فیزیوتراپی و توانبخشی

شامل دستگاه‌های فیزیوتراپی مانند الکتروتراپی، لیزرتراپی، مکانوتراپی، استیمولاتور، تیلت تیبل، گیت ترینر، پاراپودیوم از دستگاه‌های تمرین توانبخشی و دستگاه‌های تسکین درد هستند.

تجهیزات آزمایشگاهی شامل وسایلی مانند دستگاه‌های آزمایش خون، سانتریفیوژ، میکروسکوپ، نمونه‌برداری، اسپکتروفتومتر،‌ پلاریمتر، سمپلرهای آزمایشگاهی، دستگاه‌های آنالیزور، الکترولیت آنالایزر، فلیم فتومتر و اتوآنالیزر می‌شود.

لوازم و مواد قالب‌گیری دندان، تجهیزات بی‌حسی، کراون و بریج، هندپیس، وسایل ارتودنسی، رادیوگرافی و لابراتوار، سرساکشن و سرپوآر، فرزها و پولیش، اندودنتیکس و ایمپلنت‌ها و موارد دیگر جزو تجهیزات مهم دندان‌پزشکی هستند.

سوزن اسپاینال، آنژیوکت و دستکش‌ها، چسب لکوپلاست و سرنگ‌ها، الکل اتانول طبی و ماسک‌ها، بتادین و سوند، تیغ جراحی و کاور کفش، بتادین و زیرانداز بیمار از وسایل مصرفی متداول در تجهیزات پزشکی هستند.

هتلینگ به مجموعه‌ای از تجهیزات بیمارستانی اطلاق می‌شود که برای استفاده در بخش‌های مختلف بیمارستان طراحی شده‌اند. این تجهیزات برای ارائه مراقبت‌های پزشکی، تشخیص بیماری و درمان بیماران استفاده می‌شوند. هتلینگ شامل تجهیزات پزشکی پیشرفته مانند: اسکراب جراحی ترالی پانسمان، ترالی اورژانس، مانیتور علائم حیاتی، ترالی حمل دارو و ابزارهای مورد نیاز برای عمل جراحی، نگهداری بیمار و دیگر خدمات درمانی است.

کلام پایانی

این‌ها فقط چند دسته از انواع مختلف تجهیزات پزشکی است که در سیستم درمانی و بهداشتی استفاده می‌شود. تجهیزات خاص مورد استفاده با توجه به نیازهای بیماران برای درمان متفاوت است. خدمات درمانی با تجهیزات پزشکی رشد گسترده‌ای کرده است و این یک نقطه مثبت در بخش سلامت محسوب می‌شود. بهترین کار این است که این دستگاه‌ها و تجهیزات را از یک فروشگاه معتبر تهیه نمایید. 

0نظر
انواع مواد ضدعفونی کننده

انواع مواد ضدعفونی و تاثیر آنها

عبارت “ضدعفونی” به معنای پیشگیری یا از بین بردن میکروب‌ها، باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها یا دیگر عوامل عفونی از سطوح و مواد مختلف به منظور جلوگیری از انتقال عفونت به افراد یا جلوگیری از گسترش آنها به کالاها یا محیط‌های مختلف استفاده می‌شود. در این مطلب تلاش کرده‌ایم تا شما را با انواع مواد ضدعفونی آشنا کنیم.

ضدعفونی ممکن است با استفاده از مواد شیمیایی مخصوص، مانند الکل، پروکسید هیدروژن، یا محلول‌های ضدعفونی مانند آنتی‌سپتیک‌ها انجام شود. همچنین، اشیاء و سطوح مختلف می‌توانند با استفاده از حرارت (استریلیزاسیون) یا تصفیه‌کردن با فیلتراسیون ضدعفونی شوند. این عملیات به منظور حفظ بهداشت عمومی در مراکز بهداشتی، بیمارستان‌ها، رستوران‌ها، آزمایشگاه‌ها و مکان‌های دیگری که عفونت ممکن است منتقل شود، انجام می‌شود.

انواع مواد ضد عفونی کننده

در محیط پزشکی برای ضدعفونی از مواد مختلفی استفاده می‌شود که به دقت انتخاب شده‌اند تا میکروب‌ها، باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و سایر عوامل عفونی را از بین ببرند. از انواع مواد ضدعفونی معمولاً به یکی از روش‌های زیر استفاده می‌شوند:

  1. الکل ایزوپروپیلیک (Isopropyl Alcohol): الکل ایزوپروپیلی به عنوان یک ضدعفونی موثر برای سطوح مختلف و دست‌ها استفاده می‌شود. این ماده معمولاً حاوی حداقل 60 درصد الکل است.
  2. پروکسید هیدروژن (Hydrogen Peroxide): پروکسید هیدروژن به عنوان یک ضدعفونی و اکسیدان استفاده می‌شود. در مواردی به عنوان ضدعفونی جراحی و استریلیزاسیون اشیاء پزشکی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  3. مواد ضدعفونی مبتنی بر کلر (Chlorine-Based Disinfectants): موادی مانند آب‌ژاول، هیپوکلریت سدیم و سایر مشتقات کلر به عنوان ضدعفونی‌کننده‌های قوی برای ضدعفونی سطوح و اشیاء پزشکی استفاده می‌شوند.
  4. آمونیوم نیترات (Ammonium Nitrate) و سایر آمونیوم‌ها: آمونیوم‌های مختلف به عنوان ضدعفونی‌کننده‌های سطحی در محیط‌های پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
  5. مواد ضدعفونی با اسید بیسیک (Quaternary Ammonium Compounds – Quats): این مواد برای ضدعفونی سطوح و وسایل پزشکی مانند ابزارهای جراحی، میزها و صندلی‌های بیمارستانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
  6. آلداهید (Formaldehyde): آلداهید به عنوان یک ماده استریلیزه کننده مورد استفاده در برخی از ابزارهای پزشکی و لوازم جراحی مانند برگهای جراحی استفاده می‌شود.
  7. استریلیزاسیون با حرارت (Heat Sterilization): برای استریل کردن ابزارهای پزشکی مانند اینسترومانت‌های جراحی، اتوکلاوهای حرارتی استفاده می‌شود.
  8. مواد ضدعفونی با اشعه فرابنفش (UV-C Disinfection): این متد اشعه فرابنفش ماوراء بنفش (UV-C) را برای ضدعفونی سطوح و اشیاء استفاده می‌کند.

انتخاب یکی از انواع مواد ضدعفونی بستگی به نوع سطح یا وسیله، نوع عامل عفونی کننده، و شرایط محیطی دارد. همچنین، باید توجه داشته باشید که همه مواد ضدعفونی باید به دقت و به موجب دستورات و دستورالعمل‌های ایمنی تولیدکننده استفاده شوند.

مواد ضدعفونی و انواع آن

چه تفاوتی در ضدعفونی درون محیط پزشکی وجود دارد؟

در پزشکی، ضدعفونی از روش‌ها و مواد مختلفی برای پیشگیری از انتقال عفونت و کنترل گسترش میکروب‌ها استفاده می‌شود. برخی از روش‌ها و مواد معمولاً در محیط‌های پزشکی استفاده می‌شوند:

شستشو و ضدعفونی دست‌ها: شستشوی دست‌ها با صابون و آب یکی از مهمترین واکنش‌های ضدعفونی در پزشکی است. این فرآیند به دقت انجام می‌شود و میکروب‌ها و ویروس‌های موجود را از روی پوست دست‌ها کم می‌کند.

ضدعفونی سطوح: در محیط‌های پزشکی و بیمارستان‌ها، سطوحی که با بیماران در تماس می‌آیند، مثل سریرها، دستگاه‌ها و میزها، به طور دوره‌ای با مواد ضدعفونی تمیز می‌شوند.

استفاده از آنتی‌سپتیک‌ها: در زمان جراحی و در تزریق واکسن و داروها، آنتی‌سپتیک‌ها معمولاً برای پیشگیری از عفونت استفاده می‌شوند.

استریلیزاسیون: در مواردی که اشیاء یا وسایل پزشکی به صورت کامل باید از میکروب‌ها خالص شوند، از استریلیزاسیون با استفاده از حرارت، اشعه گاما، یا مواد شیمیایی مانند گاز اتیلن استفاده می‌شود.

استفاده از ماسک و دستکش: در مواردی که انتقال عفونت از قطرات تنفسی یا تماس مستقیم با بیمار ممکن است، ماسک‌ها و دستکش‌ها برای محافظت از پرسنل پزشکی و بیماران استفاده می‌شوند.

ضدعفونی یکی از جوانب مهم بهداشت عمومی و پزشکی است و در پیشگیری از گسترش بیماری‌های عفونی و حفظ سلامت افراد نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند.

انواع ماده ضدعفونی

قوی‌ ترین ضدعفونی‌ کننده‌ های محیط پزشکی کدام‌اند؟

قوی‌ترین انواع ماده ضدعفونی کننده در محیط پزشکی به میزان کارایی آن و نوع عامل عفونی کننده و شرایط محیطی بستگی دارد. همچنین انتخاب ماده ضدعفونی باید با رعایت دستورات تولیدکننده و دستورالعمل‌های بهداشتی انجام شود.

به عنوان مثال، الکل ایزوپروپیلی (Isopropyl Alcohol) و پروکسید هیدروژن (Hydrogen Peroxide) از مواد ضدعفونی کننده متداول در محیط پزشکی هستند. این مواد به خوبی عامل‌های عفونی کننده را از بین می‌برند اما کارایی آنها به میزان غلظت مواد، زمان تماس با سطح و شرایط محیطی وابسته است.

برای استریل کردن و از بین بردن میکروب‌ها در محیط پزشکی، اتوکلاوهای حرارتی (Heat Sterilization) با استفاده از حرارت و فشار بالا به عنوان یکی از قوی‌ترین روش‌های ضدعفونی شناخته می‌شوند. این روش به طور معمول تمامی انواع میکروب‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌ها را از بین می‌برد.

همچنین، استفاده از آلداهید (Formaldehyde) نیز به عنوان یک ماده استریل ‌کننده بسیار قوی در محیط پزشکی معمول است. اما از آن به دلیل خطرات که برای سلامتی به همراه دارد، استفاده کمتری می‌شود.

کلام آخر

به طور کلی انتخاب ماده ضدعفونی باید با توجه به نوع و زمینه استفاده، نیاز به استریل کردن یا ضدعفونی سطوح و وسایل، و دستورالعمل‌های بهداشتی مناسب صورت گیرد. همچنین، اهمیت استفاده درست و ایمن از این مواد نیز بسیار مهم است تا بهداشت و سلامت کارکنان پزشکی و بیماران حفظ شود. توجه داشته باشید که برای ضدعفونی کردن موثر، انتخاب نوع مناسب ضدعفونی کننده ضروری است. به همین دلیل، پیشنهاد می کنیم قبل از خرید تجهیزات پزشکی به این موضوع توجه داشته باشید.

0نظر
تیغ بیستوری

تیغ بیستوری چیست و چه کاربردی دارد؟

در این مقاله به یکی از تجهیزات پزشکی مهم جراحی به نام تیغ بیستوری یا تیغ جراحی خواهیم پرداخت. اگر می خواهید بدانید که تیغ بیستوری چیست؟ تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

تیغ بیستوری چیست؟

تیغ بیستوری (Bistoury) یا تیغ جراحی یک نوع ابزار جراحی است که از آن به عنوان یک چاقوی جراحی استفاده می‌شود. این ابزار دارای یک تیغ بسیار تیز است که برای برش بافت‌های بدن انسان در روند عمل جراحی استفاده می‌شود. این تیغ معمولاً در جراحی‌های کوچک و دقیق مورد استفاده قرار می‌گیرد. از میان این جراحی‌ها می‌توان به جراحی‌های پوستی و جراحی‌های چشمی اشاره کرد.

از کاربردهای این تیغ تیز و دقیق، می‌توان به ایجاد برش‌های نازک و کنترل‌شده در بافت‌های بدن انسان اشاره کرد. همچنین تیغ بیستوری در برخی از روش‌های جراحی زیبایی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد تا شکاف‌های دقیق‌تری را برای جراحی ایجاد کند.

کاربرد تیغ بیستوری

تیغ بیستوری یا تیغ جراحی در علم پزشکی و جراحی برای انجام برش‌های دقیق و کنترل‌شده در بافت‌های بدن انسان استفاده می‌شود. کاربرد تیغ بیستوری عبارتند از:

جراحی‌های پوستی: تیغ بیستوری برای انجام برش‌های دقیق در جراحی‌های پوستی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از میان این جراحی‌های پوستی که تاین تیغ در آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد می‌توان به جراحی حذف تومورهای پوستی، جراحی‌های زیبایی (مانند لیفتینگ صورت)، حذف زخم‌ها، بهبود زخم‌های قدیمی، جراحی‌های مربوط به مو، و حذف خال‌ها و آکنه اشاره کرد.

جراحی چشمی: در جراحی‌های چشمی مانند جراحی کاتاراکت (جراحی مربوط به عدسی چشم)، این تیغ برای ایجاد برش‌های دقیق در چشم برای دسترسی به عدسی داخلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

جراحی دهان و فک: در جراحی‌های دهان و فک مانند جراحی دندان‌های عقل یا جراحی‌های جلوگیری از خون‌ریزی و تحلیل لثه، تیغ بیستوری برای برش‌های دقیق در این مناطق استفاده می‌شود.

دیگر کاربردها: یکی دیگر از کاربرد تیغ بیستوری این است که، این تیغ در برخی دیگر از جراحی‌های دقیق مانند جراحی‌های مغز و عصبی نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

توجه داشته باشید که تیغ بیستوری باید توسط جراحان حرفه‌ای و با ابزارهای بهداشتی مناسب مورد استفاده قرار گیرد تا جلوگیری از عفونت و مشکلات دیگر در جریان عمل جراحی صورت گیرد.

تیغ بیستوری و کاربرد آن

انواع سایز های تیغ بیستوری

به دلیل راحتی زمان استفاده و متفاوت بودن میزان ضخامت پوست در قسمت های مختلف بدن، این تیغ ها در سایز های مختلف طرحی شده اند. این تیغ های جراحی دارای شماره منحصر به فرد است و کاربرد متفاوتی است. این تیغ ها بر اساس لبه های آن ها شماره گذاری می شوند. توجه داشته باشید که پرکاربرد ترین این تیغ ها، شماره 10، 11 و 15 می باشد.

  • تیغ بیستون سایز 10: این تیغ جراحی ظریف ترین تیغ جراحی بوده که ضخامت کم آن برای انجام کارهایی که نیاز به دقت و ظرافت بالا است مورد استفاده قرار می گیرد.
  • تیغ بیستوری سایز 11: این تیغ بیستوری لبه ی نازکی دارد و برای ایجاد برش های سطحی روی پوست و شریان ها مورد استفاده قرار می گیرد.
  • تیغ بیستوری سایز 12: این تیغ یک برآمدگی در قسمت تیز خود دارد که باعث می شود پزشک تسلط بیشتری هنگام دست گرفتن آن داشته باشد و از آن برای انجام برش های حساس در قسمت های مختلف بدن و حتی دندانپزشکی استفاده می شود.
  • تیغ بیستوری سایز 15: این تیغ هم مانند تیغ شماره 11، پر مصرف ترین و پر کاربرد تریت تیغ در پزشکی است.

ویژگی‌ تیغ بیستوری چیست؟

تیغ بیستوری یک ابزار جراحی با ویژگی‌های خاص است که آن را برای انجام برش‌های دقیق و کنترل‌شده در جراحی مناسب می‌کند. ویژگی‌های این تیغ عبارتند از:

تیزی: این تیغ دارای تیغ بسیار تیزی است که به سرعت و با دقت می‌تواند بافت‌های بدن را برش دهد.

دقت: این ابزار به جراح امکان کنترل دقیق برش را می‌دهد. بنابراین این ابزار مناسب برای ایجاد برش‌های کوچک و جزئی در بافت‌های حساس به شمار می‌آید.

طراحی ارگونومیک: تیغ بیستوری با طراحی ارگونومیک به دست جراح به راحتی و بدون استرس نصب می‌شود و در جریان عمل جراحی راحتی را برای جراح افزایش می‌دهد.

انعطاف‌پذیری: برخی از مدل‌های تیغ بیستوری انعطاف‌پذیری قابل توجهی دارند تا بهترین زاویه و عمق برش را فراهم کنند.

مقاومت به آلودگی: این تیغ معمولاً از موادی ساخته می‌شود که مقاوم به آلودگی و اکسیداسیون هستند. بنابراین در طول زمان جراحی مشکلی ایجاد نمی‌شود.

اندازه‌های متنوع: این تیغ در اندازه‌ها و اشکال مختلفی وجود دارد، که به جراح انتخاب مناسبی برای نیاز خود می‌دهد.

توجه داشته باشید که تیغ بیستوری باید با دقت و بهداشت مناسب مورد استفاده قرار گیرد تا از عوارض ناشی از عفونت و مشکلات دیگر در جریان عمل جراحی جلوگیری شود.

تیغ جراحی بیستوری

در استفاده از تیغ بیستوری باید به چه مواردی توجه کرد؟

استفاده از تیغ بیستوری در جراحی ها نیاز به دقت ویژه ای دارد. در زیر مواردی که در استفاده از این تیغ باید به آن ها توجه داشته باشید آورده شده است:

آماده سازی و بهداشت: قبل از استفاده از این تیغ، باید به طور کامل آماده سازی و استریل سازی شود. این روند شامل قرار دادن تیغ در اتوکلاو برای استریل شدن و ضدعفونی کردن آن به صورت منظم است.

انتخاب مناسب تیغ: این تیغ باید بر اساس نوع جراحی و بافتی که قرار است برش داده شود نیز انتخاب شود. تیغ ها در انواع و اشکال مختلفی تولید می شوند و به فروش می رسند.

استفاده یکبار مصرف: برخی تیغ های بیستوری به عنوان تیغ های یکبار مصرف تولید می شوند. در این صورت، باید از تیز جدید برای هر عمل جراحی استفاده کرد تا از انتقال عفونت جلوگیری شود.

تمیزی و تیزی تیغ: تیغ باید قبل از استفاده تمیز و تیز باشد. باید از تیغ با دستکش های مناسب دست استفاده و از آسیب های فیزیکی به تیغ پرهیز کنید.

انتقال ایمن تیغ: اگر تیف بیستون باید از یک جا به جای دیگر منتقل شود، باید از وسایل انتقالی مناسب مثل کاورهای مخصوص تیغ استفاده شود تا از آلودگی جلوگیری شود.

مراقبت پس از استفاده: پس از استفاده، تیغ باید بهداشت و برای بازه زمان های معینی از استفاده نگهداری شود. پس از اتمام عمل جراحی تیغ باید دوباره ضدعفونی و تیز شود.

ایمنی جراح: جراح باید دستکش های مناسب، لباس های مخصوص، وچ عینک حفاظتی را بپوشاند تا ایمنی خود و بیمار محافظت کند.

توجه به این موارد به ایجاد یک محیط امن و بهداشتی در جراحی ها کمک می کند و از خطرات مرتبط با استفاده از تیغ بیستوری کاسته می شود.

کلام آخر

این ابزار های جراحی تجهیزاتی هستند که معمولا با کمک به کادر پزشکی در طول اقدامات پزشکی طراحی می شوند. در این مقاله به کاربرد انواع تیغ بیستوریپرداختیم. در فروشگاه تجهیزات پزشکی می توانید به تیغ جراحی دسترسی پیدا کنید

0نظر
انواع ضدعفونی کننده زخم

آشنایی با انواع ضدعفونی کننده زخم

در زمانی که زخمی روی بدن ایجاد می‌شود حتما لازم است به آن رسیدگی کنید. در این مطلب به معرفی انواع ضدعفونی کننده زخم اشاره کرده‌ایم. توجه داشته باشید که مهم است تا از عفونت زخم جلوگیری شود و بهبود زودتری را ایجاد کند.

انواع ضدعفونی کننده زخم

برای ضدعفونی زخم‌ها می‌توان از محصولات و مواد مختلفی استفاده کرد. در ادامه، چندین نوع ضدعفونی‌کننده معمول برای ضدعفونی زخم‌ها ذکر شده است:

  1. پروکسید هیدروژن (Hydrogen Peroxide): پروکسید هیدروژن 3٪ یک مایع ضدعفونی است که می‌توانید بر روی زخم بپاشید. این ماده باعث جدا شدن باکتری‌ها و خون اضافی می‌شود. پس از استفاده، زخم را با آب و سپس با یک نوار پزشکی پوشانید.
  2. الکل ایزوپروپیلیک (Isopropyl Alcohol): الکل ایزوپروپیلیک با استفاده از پنبه یا دستمال به زخم می‌زنند تا عفونت‌ها را از بین ببرند. این ماده می‌تواند به زخمی که در محیط آلکل نمی‌تواند استفاده شود، آسیب بزند.
  3. محلول سالین (Saline Solution): محلول سالین (نمک فیزیولوژیک) به عنوان یک ماده ضدعفونی ملایم و آب شور می‌تواند برای شستشوی زخم‌ها و پاکسازی از مواد ناخواسته استفاده شود.
  4. آنتی‌سپتیک‌ها (Antiseptics): آنتی‌سپتیک‌های خارجی شامل محصولاتی مانند ایودین و بتادین می‌شوند. این محصولات برای ضدعفونی زخم‌ها و پوست قبل از عمل جراحی معمولاً استفاده می‌شوند.
  5. مواد ضدعفونی کننده زخم بر پایه نقره (Silver-Based Antimicrobial Products): محصولاتی که بر پایه نقره ساخته شده‌اند، به عنوان ضدعفونی‌کننده‌های موثر در مواجهه با باکتری‌ها و عفونت‌ها شناخته می‌شوند. این محصولات معمولاً در قالب ژل‌ها یا بندهای زخم قابل استفاده هستند.
  6. ضدعفونی‌کننده‌های مخصوص (Specialized Antiseptics): برخی محصولات ضدعفونی‌کننده به عنوان ضدعفونی‌کننده‌های مخصوصی طراحی شده‌اند که ممکن است برای زخم‌های خاصی کاربرد داشته باشند. به عنوان مثال، ضدعفونی‌کننده‌های مخصوص برای زخم‌های دیابتی و زخم‌های فشاری وجود دارند.

قبل از استفاده از هر نوع محصول ضدعفونی‌کننده، مهم است که توصیه‌ها و دستورات تولیدکننده را مطالعه کنید. به دقت دستورات پزشک یا پرستار خود را دنبال کنید. همچنین اگر زخم شدید یا علائم عفونتی دارد، باید به پزشک مراجعه کنید تا مورد ارزیابی و درمان قرار گیرید.

ضدعفونی کننده زخم و انواع آن

بهترین محلول ضدعفونی کننده زخم

بهترین محلول ضدعفونی کننده زخم به نوع و شدت زخم بستگی دارد. به طور کلی، پزشکان برای تمیز کردن زخم ها و جلوگیری از عفونت، آب و صابون را توصیه می کنند اما به طور کلی به انواع ضد عفونی کننده زخم اشاره شد که می توانید از آن ها برای ضد عفونی کردن زخم استفاده کنید.

برای ضدعفونی یک زخم، مراحل زیر را دنبال کنید:

  1. شستشو دست‌ها: قبل از لمس زخم و شروع به ضدعفونی، دست‌های خود را به دقت بشویید. این مورد سبب جلوگیری از انتقال میکروب‌ها به زخم می‌شود.
  2. لباس‌های محافظ: اگر در دسترس دارید، دستکش پزشکی یا دستکش‌های تمیز بپوشید تا زخم را لمس نکنید.
  3. پاکسازی زخم: از اولین مرحله، زخم را با دقت پاکسازی کنید. اگر زخم پوشیده شده باشد، پوشش را با دقت بردارید. برای پاکسازی زخم از آب و مایع ضدعفونی استفاده کنید.
  4. شستشو با آب و صابون: زخم را با آب گرم و صابون ملایم بشویید. این کار به پاکسازی زخم و برداشت مواد زنگ زده و آلوده کمک می‌کند.
  5. ضدعفونی: برای ضدعفونی زخم، از یک مایع ضدعفونی ملایم مانند پروکسید هیدروژن ۳٪ یا محلول سالین (نمک فیزیولوژیک) استفاده کنید. از الکل یا آنتی‌سپتیک‌های دیگر هم می‌توانید استفاده کنید. مایع ضدعفونی را با یک دستمال تمیز یا گاز استریل به زخم بزنید.
  6. پوشاندن زخم: پس از ضدعفونی، زخم را با یک باند یا نوار پزشکی تمیز و ضدعفونی کننده بپوشانید. این کار مانع از آلودگی مجدد زخم می‌شود و به رطوبت طبیعی زخم اجازه می‌دهد که متداول شود.
  7. تغییر پوشش: پوشش زخم را به منظور ضدعفونی مرتب تغییر دهید. فرکانس تغییر پوشش بستگی به نوع و اندازه زخم دارد.
  8. پی‌گیری و مشاوره پزشکی: در مواردی که زخم عمیق، گسترده، یا قرمزی، تورم یا علائم عفونتی دارد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. همچنین، اگر در طول زمان علائم بهبود نیافته یا بدتر شده باشند، مشاوره پزشکی لازم است.

ضدعفونی منظم زخم‌ها بهبود زودتری را ایجاد می‌کند و از عفونت‌های ممکنه جلوگیری می‌کند. به همین دلیل، توصیه می‌شود که به دقت این مراحل را انجام دهید و دستورات پزشک یا پرستار خود را دنبال کنید.

انواع ضدعفونی کننده زخم ها

چه زمانی برای درمان زخم به بیمارستان مراجعه کنم؟

برای درمان زخم، تصمیم به مراجعه به بیمارستان یا مراجعه به پزشک بستگی به شدت و نوع زخم و وضعیت عمومی بیمار دارد. در موارد زیر، باید به سرعت به بیمارستان مراجعه کنید:

زخم عمیق یا گسترده: اگر زخم بسیار عمیق یا گسترده باشد و بافت‌های داخلی را تحت تأثیر قرار داده باشد، نیاز به ارزیابی و درمان تخصصی دارید.

زخم‌های حاشیه‌ای از گوش، چشم، دهان و یا چشمک: زخم‌های حاشیه‌ای از سازه‌های حساس مانند گوش، چشم، دهان یا چشمک بسیار حساس هستند و نیاز به درمان تخصصی دارند.

زخم‌های ناشی از حوادث و تروماهای شدید: اگر زخم ناشی از تصادفات، تروماهای شدید، سقوط‌های بلند، تصادفات ورزشی یا حوادث دیگر باشد، باید به بیمارستان مراجعه کنید.

علائم عفونت: اگر زخم متورم، قرمز، دردناک، و دارای ترشحات غیرعادی باشد و علائم عفونتی داشته باشید (مانند تب، لرز، یا تغییرات در وضعیت عمومی)، به سرعت به پزشک یا بیمارستان مراجعه کنید.

زخم‌های دیابتی: بیماران دیابتی در معرض خطر عفونت‌ها و مشکلات درمانی بیشتری هستند. اگر زخم دیابتی دارید و نمایانگری نیکو کرده یا علائم عفونتی دارد، باید به پزشک مراجعه کنید.

خونریزی ناپایدار: اگر زخم شدیدی دارید که به مداوم خونریزی می‌کند و نمی‌توانید آن را متوقف کنید، به سرعت به بیمارستان مراجعه کنید.

زخم‌های شیاری یا نازک در افراد مسن یا افراد با سیستم ایمنی ضعیف: افراد مسن یا افرادی با سیستم ایمنی ضعیف تمایل به تشکیل زخم‌های نازک و ناتوانی در بهبود دارند، بنابراین نیاز به نظارت پزشکی دارند.

همچنین همواره به توصیه‌ها و دستورات پزشک خود پایبند باشید. در موارد شدیدتر و اورژانسی، با اورژانس تماس بگیرید و اسرع وقت به بیمارستان مراجعه کنید. همچنین برای انتخاب بهترین نوع ضدعفونی کننده زخم، با توجه به نوع و عمق زخم، می توانید از مشاوره متخصصان و تنوع محصولات در بخش خرید تجهیزات پزشکی داروخانه ها و مراکز معتبر بهره مند شوید.

0نظر
اینتوبه کردن

همه چیز درباره نحوه لوله‌گذاری داخل تراشه برای بیمار

اینتوبه کردن یک عمل پزشکی است که می تواند به نجات زندگی در زمانی که فرد نمی تواند نفش بکشد کمک کند. در ادامه به اینتوبه کردن و لوله گذاری داخل تراشه خواهیم پرداخت.

اینتوبه چیست؟

اینتوبه کردن (Intubation) یا لوله‌ گذاری داخل تراشه بیمار یک راهکار پزشکی است که در مواقع اورژانسی یا درمانی برای حفظ هوای راه تنفسی بیمار به کار می‌رود. این روش با استفاده از یک لوله نازوگاستریک یا لوله تراشه به دستگاه تنفسی بیمار وصل شده و هوا را به ریه‌های بیمار منتقل می‌کند. در این مطلب بیشتر به کاربرد لوله تراشه و نحوه لوله‌گذاری داخل تراشه پرداخته شده است.

در چه زمانی از لوله تراشه استفاده می‌شود؟

  1. بیمارانی که نمی‌توانند بدون کمک و به صورت طبیعی فرآیند تنفس عادی را انجام دهند از لوله تراشه استفاده می‌شود. مثل بیماران درگیر اعتیاد به مواد مخدر یا بیمارانی که در حالت بیهوشی هستند. در چنین شرایطی است که از لوله تراشه استفاده می‌شود.
  2. بیمارانی که نیاز به مکانیک تهویه مصنوعی دارند، مانند بیماران مبتلا به آسیب‌های حاد، عارضه‌های تنفسی خطرناک، یا عمل جراحی مربوط به دستگاه تنفسی.
  3. بیمارانی که ناتوان در نفس کشیدن به طور موثر هستند و نیاز به حفظ راه تنفسی دارند.
  4. در موارد تجویز شده توسط پزشک در زمان انجام برخی عمل‌های جراحی که نیاز به بیهوشی دارند.

اینتوبه کردن یک مهارت پزشکی و پرستاری است و نیاز به تجهیزات و تخصص دارد. یادگیری این مهارت باعث می‌شود تا از آسیب به راه تنفسی بیمار جلوگیری شود. همچنین هوای کافی به ریه‌های بیمار منتقل شود. این روش با دقت و توجه به شرایط بالینی بیمار انجام می‌شود. در ادامه به نحوه لوله‌گذاری داخل تراشه اشاره شده است.

نحوه اينتوبه كردن

نحوه اينتوبه كردن

عملیات اینتوبه کردن یا لوله‌ گذاری داخل تراشه بیمار توسط پزشکان یا پرستاران با تجربه انجام می‌شود و نیاز به آموزش و تجهیزات خاص دارد. در زیر، مراحل اصلی این روش را شرح می‌دهم:

  1. آماده‌سازی تجهیزات:
    • ابزارهای مورد نیاز شامل لوله نازوگاشتری (Endotracheal Tube)، یک وسیله برای بردن بیمار به حالت بیهوشی (اگر لازم باشد)، دستکش‌های پزشکی، و تجهیزات مرتبط با نیتروژن می‌شوند.
  2. بیهوش کردن بیمار:
    • اگر بیمار بیدار است، ابتدا باید به حالت بیهوشی برسد. این حالت می‌تواند با داروهای آرام‌بخش انجام شود. معمولا داروهای بیهوشی دارای دستورالعملی است که باید با توجه به نوع آن موارد را انجام دهید.
  3. آماده‌سازی بیمار:
    • بیمار به حالت پشت روی تخت دراز می‌کشد.
    • سر بیمار به عقب خم می‌شود تا گلوی بیمار برای لوله‌گذاری قابل دسترس شود.
  4. انجام لوله‌گذاری:
    • این بخش مهمترین بخش نحوه لوله‌گذاری داخل تراشه برای بیمار به حساب می‌آید. پزشک یا پرستار با استفاده از لوازم آماده‌سازی شده لوله نازوگاشتری یا همان لوله‌ تراشه را به دستگاه تنفسی بیمار وصل می‌کند. این لوله به طور مستقیم وارد تراشه گلویی بیمار و سپس به ریه‌ها منتقل می‌شود.
    • لوله نازوگاشتری باید به جایی عمیق در تراشه گلویی وارد شود تا به راحتی هوا به ریه‌ها منتقل شود. این مورد باعث می‌شود تا شرایط تنفسی بیمار بهبود پیدا کند و بتواند به کمک این وضعیت اکسیژن به بدنش برسد.
  5. مشخص‌سازی موقعیت لوله:
    • پزشک یا پرستار باید موقعیت درست لوله تراشه را تأیید کند. همچنین این اطمینان حاصل شود که هوا به ریه‌ها وارد شده است. زیرا در مواقعی ممکن است لوله به اشتباه وارد معده بیمار شود. در چنین صورتی لوله تراشه به درستی عمل نمی‌کند.
  6. نگهداری و مراقبت:
    • بعد از لوله‌گذاری، لوله نازوگاشتری به وسیله‌ای متصل به دستگاه تنفسی نگهداری می‌شود تا هوا به طور مداوم به بیمار تزریق شود.
    • در طی زمان لوله‌گذاری، باید موقعیت و عملکرد لوله و وضعیت بیمار مورد نظر باشد.

از آنجایی که این روش نیازمند مهارت و دقت بسیاری است، تنها افراد مجرب و تحت آموزش مخصوص باید این کار را انجام دهند. همچنین، بیمار باید تحت نظر پزشک متخصص قرار گیرد تا از مشکلات ممکن پس از اینتوبه کردن جلوگیری شود.

روش اينتوبه كردن

مدت زمان اینتوبه

مدت زمان اینتوبه کردن بیمار بستگی به شرایط و نیازهای بیمار و تحت نظر پزشکان دارد. عواملی مانند وضعیت سلامتی بیمار، نوع و شدت بیماری، نوع اینتوبه که آن زمان دارای اهداف درمانی یا حفاظتی است، و تجهیزات موجود در بیمارستان و تیم پزشکی نقش مهمی در مدت زمان اینتوبه کردن بیمار دارند.

مدت زمان استفاده از لوله تراشه

مدت زمان استفاده از لوله تراشه نیز بستگی به نوع تراشه، استفاده مورد نظر و شرایط استفاده از آن دارد. برخی از تراشه‌ها برای استفاده موقت و سریع طراحی شده‌اند و ممکن است بعد از چند ساعت یا روز از کار افتاده و نیاز به تعویض داشته باشند، در حالی که بدون اختلال، تراشه‌های دیگر ممکن است سال‌ها استفاده شوند.

خطرات اینتوبه چیست؟

خطرات و عوارض جانبی خاص خود را داشته باشد. برخی از خطرات احتمالی اینتوبه کردن شامل این موارد می‌شود:

  1. خطر عفونت: ممکن است در طول فرآیند اینتوبه کردن عفونت در جای اینتوبه به وجود آید.
  2. خطر آسیب به مجرای هوایی: هنگام وارد کردن لوله اینتوبه، می‌توان به نرم‌افزارها یا بافت‌های اطراف آسیب وارد کرد.
  3. خطر آسیب به صداقل: می‌تواند در نهایت، باعث آسیب به صداقل (صداقل بین حلق و تنفس) گردد.
  4. ایجاد تحریک و التهاب: با اینکه معمولا اینتوبه کردن تحت نظر تیم پزشکی و با دستگاه‌های پیشرفته انجام می‌شود اما هنوز هم ایجاد تحریک و التهاب در محل اینتوبه امکان‌پذیر است.

نحوه لوله گذاری تراشه

فرق اینتوبه و ونتیلاتور

اینتوبه یک روش پزشکی است که در آن یک لوله تراشه به صورت دهان یا بینی وارد مجرای هوایی بیمار شده و به ریه ها منتقل می شود. اما ونتیلاتور یا همان دستگاه تنفس مصنوعی یک دستگاه پزشکی است که هوای تمیز را به ریه های بیمار وارد می کند.

آیا استفاده از لوله تراشه دارای نقاهت است؟

استفاده از اینتوبه کردن یا لوله گذاری داخل تراشه بیمار یک روش پزشکی است که نیاز به مراقبت و نظارت دقیق برای بیمار دارد. پس از اینتوبه کردن، بیمار باید تحت نظر پزشک و تیم درمانی مشترک قرار گیرد. پزشک وضعیت تنفسی و سایر علائم را بررسی می‌کند و مشکلاتی که ممکن است پیش بیاید را پیشبینی و مدیریت می‌کند. بنابراین استفاده از این روش دارای نقاهت است که به شرایط بیمار و دلایل اینتوبه کردن بیمار بستگی دارد.

مدت زمانی که بیمار لوله‌گذاری شده است، می‌تواند متفاوت باشد. بعضی از بیماران باید به مدت کوتاهی اینتوبه شوند و پس از بهبود وضعیت تنفسی، لوله برداشته می‌شود. اما برخی دیگر از بیماران به مدت طولانی‌تر نیاز به لوله‌گذاری دارند. ممکن است این مدت زمان هفته‌ها یا حتی ماه‌ها طول بکشد.

در طی این مدت، بیمار به صورت مداوم نظارت می‌شود و توسط تیم درمانی پیگیری می‌شود تا بهبود وضعیتشان را تشخیص دهند و مشکلاتی که ممکن است پیش بیاید را مدیریت کنند. هدف اصلی این نقاهت از بیمار، حفظ وضعیت تنفسی مناسب و جلوگیری از مشکلاتی نظیر عفونت‌های تنفسی یا تضعیف عضلات تنفسی است.

کلام پایانی:

توجه داشته باشید که لوله‌ گذاری داخل تراشه یک امر تخصصی به حساب می‌آید. بنابراین هیچ وقت در شرایط اورژانسی و بدون تجهیزات پزشکی نمی‌توانید این امر را انجام دهید.

0نظر
بتادین

بتادین چیست و چه کاربردی دارد؟

بتادین یک نوع ماده ضدعفونی کننده بسیار قوی است که به طور کلی برای پانسمان و ضدعفونی کردن زخم ها استفاده می شود. در این مقاله به طور کامل به بتادین و کاربرد آن خواهیم پرداخت.

بتادین چیست؟

بتادین (Betadine) یک نام تجاری است که برای یک محصول ضدعفونی کننده مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این محصول به عنوان یک محلول یا کرم استفاده می‌شود. معمولاً برای پاک‌سازی و ضدعفونی جراحی‌ها، جراحی‌های کوچک، زخم‌ها، برش‌ها، سوختگی‌ها و سایر زخم‌های مرتبط با پوست و بافت‌های نرم از این ماده بهره گرفته می‌شود.

ترکیبات بتادین

ماده اصلی در بتادین پوویدون‌آئودین است که یک ترکیب آنتی‌سپتیک است. این ترکیب می‌تواند باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها را از بین ببرد یا کاهش دهد. با این وجود، قبل از استفاده از این ماده یا هر محصول دارویی دیگر، بهتر است راهنمایی پزشکی را دنبال کنید. زیرا استفاده نادرست می‌تواند منجر به عوارض جانبی یا مشکلات دیگر شود. همچنین باید توجه داشته باشید که بتادین معمولاً برای مصارف خارجی و روی پوست استفاده می‌شود. باید از تماس با چشم یا مخاط‌های حساسیت‌آور خودداری کنید.

انواع بتادین

بتادین در انواع مختلفی در دسترس است، که هر یک به عنوان محصولات ضدعفونی کننده و آنتی‌سپتیک برای مصارف مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از انواع معروف بتادین عبارتند از:

  1. بتادین محلول: این نوع از این ماده به عنوان یک محلول مایع ارائه می‌شود. از این ماده معمولاً برای پاک‌سازی زخم‌ها، برش‌ها و سایر زخم‌های پوستی استفاده می‌شود. می‌توانید آن را به صورت مستقیم روی منطقه مورد نیاز بریزید یا از دستکش استفاده کنید تا تمیز کردن زخم را انجام دهید.
  2. کرم: این نوع بتادین به عنوان یک کرم پوستی ارائه می‌شود. از این کرم برای پاک‌سازی زخم‌های عمیق‌تر و جراحی‌های کوچک پوستی استفاده می‌شود. کرم به خوبی بر روی پوست می‌چسبد و به تسریع فرآیند بهبود زخم‌ها کمک می‌کند.
  3. شامپو: این نوع بتادین به عنوان یک شامپو آنتی‌سپتیک برای شستشوی پوست و موها به کار می‌رود. اغلب در مراکز بهداشتی و بیمارستان‌ها برای شستشوی پوست و موها قبل از جراحی‌ها استفاده می‌شود.
  4. مختص به وسایل پزشکی: بتادین مخصوص وسایل پزشکی به عنوان یک ضدعفونی کننده برای ضد عفونی وسایل استفاده می‌شود. این نوع از بتادین به شکل مایع یا ژل برای پاک‌سازی وسایل پزشکی قبل از استفاده در بدن بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تا جایی که استفاده از بتادین نیاز باشد، انتخاب نوع خاصی از این ماده به عهده پزشک یا متخصص مرتبط با وضعیت خاص شما است. همچنین باید توجه داشته باشید که ممکن است برخی از افراد به بتادین حساسیت داشته باشند. بنابراین در صورت وجود علائم حساسیتی مثل قرمزی، تورم، یا خارش، باید به پزشک خود اطلاع دهید.

انواع بتادین

کاربرد بتادین

بتادین (Betadine) در عمل پزشکی و بهداشتی برای مصارف متنوعی استفاده می‌شود. در حالی که کاربرد این ماده ضد عفونی است، در موارد مشخصی از آن استفاده می‌شود. کاربردهای اصلی این ماده عبارتند از:

  1. ضدعفونی و پاک‌سازی زخم‌ها: بتادین معمولاً برای پاک‌سازی و ضدعفونی زخم‌ها، برش‌ها، سوختگی‌ها و زخم‌های پوستی دیگر استفاده می‌شود. این عمل باعث کاهش خطر عفونت و تسریع فرآیند بهبودی می‌شود.
  2. جراحی: در محیط‌های پزشکی، ممکن است از این ماده قبل از جراحی به عنوان یک آنتی‌سپتیک برای پاک‌سازی پوست و وسایل جراحی استفاده شود.
  3. شستشوی پوست و موها: شامپو بتادین به عنوان یک ماده ضدعفونی کننده برای شستشوی پوست و موها در مراکز بهداشتی و بیمارستان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  4. ضد عفونی وسایل پزشکی: بتادین به عنوان یک ماده دیگر برای پاک‌سازی و دیزینفکت کردن وسایل پزشکی مانند سوزن‌ها و سایر وسایل قبل از استفاده در بیمارستان یا کلینیک‌ها است.
  5.  پاک‌سازی دهان: این ماده ممکن است برای پاک‌سازی دهان به عنوان ضدعفونی کننده مورد استفاده قرار گیرد. به خصوص در موارد زخم‌های دهانی یا عمل‌های دندان‌پزشکی از این ماده استفاده می‌شود.
  6.  پاک‌سازی و تمیز کردن پوست قبل از اعمال زیبایی: بتادین ممکن است در مراکز زیبایی و اسپا برای پاک‌سازی پوست قبل از خدماتی مانند تزریق بوتاکس یا انجام جراحی‌های زیبایی مورد استفاده قرار گیرد.
  7. سایر مصارف خانگی: از این ماده در برخی موارد خانگی نیز به عنوان ضدعفونی کننده استفاده می‌شود. برای مثال از این ماده برای آسیب‌های روزمره، مثل برش یا زخم کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد.

قبل از استفاده از بتادین یا هر محصول دارویی دیگر، مهم است که راهنمایی پزشک یا متخصص مرتبط با وضعیت شما را دنبال کنید. همچنین باید توجه داشته باشید که استفاده نادرست از بتادین می‌تواند منجر به عوارض جانبی یا مشکلات دیگر شود. بنابراین می‌بایست دستورالعمل‌های توصیه شده را رعایت کنید.

بتادین و کاربرد آن

ممنوعیت استفاده از بتادین

استفاده از بتادین (Betadine) ممکن است در برخی شرایط و موارد ممنوع یا توصیه نشود. در زیر مواردی از جمله ممنوعیت‌ها و احتیاط‌هایی برای استفاده از این ماده آمده است:

  1. حساسیت به بتادین یا مواد دیگر: اگر فردی به این ماده یا ترکیبات آن حساسیت دارد نباید از بتادین استفاده کنید. زیرا ممکن است آسیب جبران‌ناپذیری به فرد وارد شود. حساسیت می‌تواند علائمی مانند قرمزی، تورم، خارش یا راش پوستی ایجاد کند.
  2. استفاده در داخل چشم یا مخاط: از این ماده نباید به هیچ وجه در داخل چشم یا مخاط‌های دیگر مانند داخل بینی استفاده شود. زیرا می‌تواند باعث تحریک و آسیب به این مناطق حساس شود. به همین علت روی بسته‌بندی این محصول عنوان «برای استعمال خارجی» نوشته شده است.
  3. استفاده در زمینه‌های گسترده یا روی مساحت‌های بزرگ: بتادین معمولاً برای استفاده محدود روی مناطق کوچک پوستی توصیه می‌شود. استفاده در مقیاس بزرگ ممکن است منجر به تحریک و آسیب به پوست سالم شود.
  4. استفاده در دوران بارداری و شیردهی: معمولا افراد باردار یا افرادی که شیردهی انجام می‌دهند نباید از این ماده استفاده کنند. اگر در دوران بارداری هستید یا شیردهی می‌کنید، باید قبل از استفاده از این ماده با پزشک خود مشورت کنید. برخی از محصولات حاوی بتادین ممکن است در این دوران توصیه نشوند.
  5. استفاده در کودکان کوچک: استفاده از این ماده برای کودکان زیر ۱۲ ماه توصیه نمی‌شود. مگر اینکه به دستور پزشک به کار گرفته شود.
  6. استفاده در تزریقات عمیق یا درون بدنی: بتادین نباید به عنوان ضدعفونی کننده برای تزریقات عمیق یا به داخل بدن (مانند تزریقات وریدی) استفاده شود.
  7. استفاده در مدت طولانی: استفاده مداوم و در مدت طولانی از این ماده باید تحت نظر پزشک باشد. زیرا ممکن است به پوست و بافت‌های زیرین ضربه بزند و مشکلات جلدی ایجاد کند.

عوارض استفاده از بتادین

استفاده از بتادین ممکن است به برخی افراد عوارض جانبی ناخوشایند ایجاد کند. برخی از عوارض جانبی ممکن شامل حساسیت پوستی، قرمزی، خارش، تورم و حتی تحریک پوستی می‌شوند. همچنین، در صورت مصرف بیش از حد یا در صورت وارد شدن به چشم‌ها یا مخاط، ممکن است عوارض جانبی جدی‌تری از جمله تحریکات شدید و آسم ایجاد شود. بنابراین، در صورت داشتن هرگونه عارضه یا واکنش ناخواسته پس از استفاده از بتادین، به پزشک خود مراجعه کنید.

کلام آخر

بتادین یک ضدعفونی‌کننده قدرتمند است که در تجهیزات پزشکی بسیاری استفاده می‌شود. همیشه به دقت دستورالعمل‌های موجود در بسته‌بندی محصولات دارای بتادین را دنبال کنید و در صورت وجود هرگونه سوال با پزشک یا داروساز مشورت کنید. اطمینان حاصل کردن از مناسب بودن استفاده از این ماده برای شرایط شما اهمیت دارد تا مشکلات ناخواسته را جلوگیری کرد.

0نظر
مراقبت از بیمار

مراقبت از بیمار و آنچه باید در مورد آن بدانید

مراقبت از بیمار روندی دشوار برای شخص بیمار و اطرافیان او به حساب می‌آید. مراقبت از بیمار به همه فرآیندها و تدابیر پزشکی و پرستاری گفته می‌شود که برای حفظ و بهبود وضعیت بیمار صورت می‌گیرد. این مراقبت‌ها می‌توانند در محیط بیمارستانی یا در منزل انجام شوند. همچنین ممکن است این فرآیند شامل مراقبت‌های پزشکی، پرستاری، روانشناختی، روانپزشکی و اجتماعی باشند.

چگونه از بیمار مراقبت کنیم؟

مراقبت از بیمار به وضعیت سلامتی او بستگی دارد. در برخی موارد، مراقبت از بیمار ممکن است شامل تشخیص و درمان بیماری، ارائه داروها و انجام تزریقات، جراحی، فیزیوتراپی، تمرینات توانبخشی و تغذیه مناسب باشد. مراقبت از بیمار، چه در منزل و چه در بیمارستان، وظیفه‌ای مهم و خطیر است که نیازمند صبر، حوصله و دقت کافی دارد. این کار نه تنها به بهبودی سریع‌تر بیمار کمک می‌کند، بلکه باعث می‌شود تا بیمار احساس راحتی و آرامش بیشتری داشته باشد.  هدف اصلی مراقبت از بیمار بهبود وضعیت بیمار، کاهش علائم و عوارض بیماری و بهبود کیفیت زندگی او به حساب می‌آید. بنابراین کل این فرآیند نقش مهمی در مراقبت از بیماران دارند.

به طور کلی مراحل مراقبت از بیمار شامل موارد زیر است که باید به آن توجه کنید:

1. ارزیابی وضعیت بیمار:

اولین قدم در مراقبت از بیمار، ارزیابی وضعیت او است. این کار شامل بررسی علائم بیماری، سابقه پزشکی، داروهای مصرفی و سایر اطلاعات مربوط به سلامتی بیمار می‌شود. برای انجام این کار، می‌توانید از بیمار سوالات مختلفی بپرسید و یا پرونده پزشکی او را مطالعه کنید.

2. تأمین نیازهای اولیه بیمار:

پس از ارزیابی وضعیت بیمار، باید نیازهای اولیه او را تأمین کنید. این نیازها شامل موارد زیر می‌شود:

  • آب و غذا: بیمار باید به طور منظم آب و غذا مصرف کند تا از کم‌آبی و سوءتغذیه جلوگیری شود.
  • دارو: داروهای بیمار را باید طبق دستور پزشک و در زمان‌های مشخص به او بدهید.
  • استراحت: بیمار به استراحت کافی برای بهبودی نیاز دارد. محیطی آرام و舒適 برای او فراهم کنید تا بتواند به ‌خوبی استراحت کند.
  • بهداشت: باید به بهداشت بیمار توجه کنید و به طور مرتب دست‌ها، لباس‌ها و محیط اطراف او را تمیز نگه دارید.

3. کنترل علائم بیماری:

علائم بیماری را به طور مرتب کنترل کنید و در صورت مشاهده هر گونه تغییر، به پزشک یا پرستار اطلاع دهید.

4. ارائه مراقبت‌های پزشکی:

اگر بیمار نیاز به مراقبت‌های پزشکی خاصی دارد، باید این مراقبت‌ها را طبق دستور پزشک انجام دهید. این مراقبت‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تعویض پانسمان: اگر بیمار زخم یا جراحت دارد، باید پانسمان او را به طور مرتب تعویض کنید.
  • تزریق: اگر بیمار نیاز به تزریق دارد، باید آن را طبق دستور پزشک انجام دهید.
  • فیزیوتراپی: اگر بیمار نیاز به فیزیوتراپی دارد، باید او را به جلسات فیزیوتراپی ببرید.

5. حمایت عاطفی از بیمار:

بیمار در دوران بیماری به حمایت عاطفی خانواده و دوستان خود نیاز دارد. با او صحبت کنید، به او دلگرمی بدهید و به او کمک کنید تا با شرایط جدید خود کنار بیاید.

مراقبت از بیمار

نکات مهم در مراقبت از بیمار:

  • صبر و حوصله داشته باشید: مراقبت از بیمار ممکن است کار طاقت‌فرسایی باشد. صبور باشید و با آرامش با بیمار رفتار کنید.
  • به بیمار گوش دهید: به صحبت‌های بیمار گوش کنید و به او اجازه دهید تا احساسات خود را بیان کند.
  • با بیمار همدلی کنید: خودتان را جای بیمار بگذارید و سعی کنید شرایط او را درک کنید.
  • از بیمار غافل نشوید: بیمار را به حال خود رها نکنید و به طور مرتب به او سر بزنید.
  • بهداشت را رعایت کنید: برای جلوگیری از انتقال بیماری، بهداشت را به طور کامل رعایت کنید.
  • در صورت نیاز، از کمک دیگران استفاده کنید: اگر در مراقبت از بیمار مشکل دارید، از کمک اعضای خانواده، دوستان یا پرستاران حرفه‌ای استفاده کنید.

آشنایی با انواع مراقبت های بیمار

مراقبت از بیماران می‌تواند به صورت گسترده‌ای انجام شود و شامل انواع مختلفی از مراقبت‌ها است. در ادامه برخی از انواع روش‌های مراقبت از بیمار آورده شده است:

مراقبت پزشکی: شامل تشخیص، درمان و پیگیری بیماری‌ها توسط پزشکان است. این فرآیند شامل تجویز داروها، اجرای فرآیندهای پزشکی مانند جراحی، انجام آزمایشات تشخیصی و نظارت بر علائم بالینی بیمار است.

مراقبت پرستاری: شامل نگهداری و مراقبت مستقیم از بیماران توسط پرستاران است. نظارت بر وضعیت فیزیکی و علائم بیمار، تزریق دارو، تغییرات بستر، مراقبت از زخم‌ها، انجام تزریقات و ارائه سرم‌ها، نظافت بیمار و ارائه مشاوره به بیمار و خانواده‌اش بعضی از موارد مربوط به این نوع از مراقبت هستند.

مراقبت روانشناختی و روانپزشکی: درمان و مراقبت از مشکلات روانی و روانپزشکی بیماران اهمیت دارد. ارائه مشاوره، درمان دارویی، درمان روان‌درمانی، مداخلات روان‌شناختی و پشتیبانی روانی از مواردی است که در این نوع از مراقبت صورت می‌گیرد.

مراقبت توانبخشی: این نوع از مراقبت شامل برنامه‌ریزی و اجرای تمرینات و فعالیت‌های توانبخشی است. این فرآیند برای بهبود عملکرد فیزیکی و روانی بیماران صورت می‌گیرد. فیزیوتراپی، درمان‌های ورزشی، طب سنتی و رژیم‌های غذایی از این نوع مراقبت‌ به حساب می‌آیند.

مراقبت اجتماعی: این نوع از مراقبت شامل ارائه حمایت اجتماعی، مشاوره مالی، مشاوره اشتغال، مراقبت از بیماران معلول و ارائه خدمات اجتماعی برای کمک به بیماران در مقابله با مشکلات اجتماعی و اقتصادی است.

همچنین مراقبت از بیمار می‌تواند شامل مراقبت برای بیماری‌های خاص نظیر سرطان، بیماری‌های قلبی، دیابت، اختلالات تنفسی و غیره باشد. این نوع مراقبت بر اساس نیازهای ویژه بیمار و درمان خاصی که نیاز دارد، تجویز می‌شود.

مراقبت کردن از بیمار

مراقبت از بیمار در بیمارستان

اگر بیمار به دلیل وخامت حال خود نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد، باید از او در بیمارستان مراقبت کنید. برای این کار، باید موارد زیر را در نظر بگیرید:

  • با قوانین و مقررات بیمارستان آشنا شوید: قبل از شروع مراقبت از بیمار، با قوانین و مقررات بیمارستان آشنا شوید.
  • با پرستاران و پزشکان بیمار همکاری کنید: با پرستاران و پزشکان بیمار همکاری کنید و اطلاعات لازم را در اختیار آنها قرار دهید.
  • از بیمار در برابر عفونت‌ها محافظت کنید: برای جلوگیری از عفونت، بهداشت را به طور کامل رعایت کنید و از دستکش و ماسک استفاده کنید.

مراقبت از بیمار در بیمارستان شامل یک سری فعالیت‌ها و تدابیر است که توسط تیم درمانی انجام می‌شود. مواردی مانند ارزیابی و تشخیص، مراقبت‌های پزشکی، مراقبت پرستاری، فیزیوتراپی و توانبخشی، مراقبت روانی و اجتماعی از این سری خدمات به حساب می‌آید. هدف کلی این مراقبت‌ها بهبود وضعیت بیمار، کاهش علائم بیماری و تسهیل فرآیند بهبودی و بهبود کیفیت زندگی آنها است. در زیر توضیحاتی درباره مراقبت از بیمار در بیمارستان توسط کادر درمان آورده شده است:

  • ارزیابی و تشخیص: ابتدا تیم درمانی شامل پزشکان و متخصصان سایر حوزه‌ها نظیر پرستاران و تکنسین‌ها، بیمار را ارزیابی می‌کنند. این ارزیابی شامل جمع‌آوری اطلاعات درباره تاریخچه بیماری، علائم و نشانه‌ها، آزمایشات تشخیصی و سوابق پزشکی قبلی است. با توجه به این اطلاعات، تشخیص داده می‌شود و برنامه درمانی تعیین می‌گردد.
  • مراقبت‌های پزشکی: پزشکان به تشخیص و درمان بیماری‌ها و مشکلات پزشکی بیمار می‌پردازند. آن‌ها داروها را تجویز می‌کنند، آزمایشات تشخیصی را درخواست می‌دهند و عمل‌های جراحی را انجام می‌دهند. ضمناً، پزشکان در نظارت بر وضعیت بالینی بیمار قرار می‌گیرند و تغییرات لازم در برنامه درمانی را اعمال می‌کنند. این تغییرات در صورت نیاز تجویز می‌شوند.
  • مراقبت پرستاری: پرستاران مراقبت مستقیم و روزانه از بیماران را به عهده دارند. آن‌ها نظارت مستمر بر وضعیت بیمار، انجام روزمره‌های مراقبتی مانند تزریقات، تغییر بستر، تنظیم داروها و توجه به نیازهای بهداشتی بیمار را بر عهده دارند. همچنین، پرستاران به بیماران و خانواده‌هایشان درباره بیماری و درمان آن‌ها آموزش می‌دهند.
  • فیزیوتراپی و توانبخشی: در صورت لزوم، تیم فیزیوتراپیست‌ها و توانبخشی‌ها، برنامه‌های توانبخشی فیزیکی و حرکتی برای بیماران تهیه و اجرا می‌کنند. این برنامه‌ها بهبود عملکرد فیزیکی و حرکتی بیماران را هدف دارند. این موارد شامل تمرینات، تمدید عضلات، درمان‌های فیزیکی و استفاده از وسایل کمکی می‌شود.
  • مراقبت روانی و اجتماعی: تیم مراقبت روانی و اجتماعی بیمار را در برابر استرس‌ها و مشکلات روانی و اجتماعی حمایت می‌کنند. آن‌ها می‌توانند به بیماران و خانواده‌هایشان مشاوره روانشناختی و روانپزشکی ارائه کنند. همچنین می‌توانند آنها را از روش‌های مدیریت استرس و ارتباط مؤثر آگاه کنند.

مواظبت از بیمار

مراقبت از بیمار در خانه

در برخی موارد، بیمار می‌تواند با مراقبت‌ های مناسب در منزل بهبود یابد. در این صورت، اعضای خانواده باید با وظایف خود در قبال بیمار آشنا باشند و در انجام آنها مشارکت کنند.

نکات مهم در مراقبت از بیمار در منزل:

  • تقسیم وظایف: وظایف مراقبت از بیمار را بین اعضای خانواده تقسیم کنید تا از خستگی و فرسودگی یک نفر جلوگیری شود.
  • تهیه امکانات لازم: قبل از ترخیص بیمار از بیمارستان، از فراهم بودن امکانات لازم برای مراقبت از او در منزل اطمینان حاصل کنید.
  • آموزش مراقبین: مراقبین بیمار باید در مورد نحوه مراقبت از بیمار، مصرف داروها و اقدامات درمانی آموزش ببینند.
  • حمایت از بیمار: بیمار در این دوران نیاز به حمایت عاطفی و روحی خانواده خود دارد.

توجه داشته باشید که مراقبت از بیمار در خانه، به معنای ارائه خدمات درمانی و مراقبتی به بیماران در محیط خانگیشان نیز است. این نوع مراقبت به بیمارانی که نیاز به مراقبت پیوسته و پیگیری دارند، اجازه می‌دهد تا در محیط آرام و آشنا خانه خود بهبودی را تجربه کنند. در ادامه توضیحاتی درباره مراقبت از بیمار در خانه توسط تیم درمانی و پرستار در خانه آورده شده است:

  • تیم درمانی در خانه: یک تیم درمانی متشکل از پزشکان، پرستاران، پرستاران اطلاعات پزشکی، فیزیوتراپیست‌ها، مشاوران روانشناسی و دیگر تخصص‌ها ممکن است در خانه بیماران حضور داشته باشند. البته این حضور به صورت مداوم نیست. آن‌ها مراقبت مستقیم و پیگیری بالینی را انجام می‌دهند و بر اساس نیازهای بیمار برنامه درمانی تعیین می‌کنند.
  • پرستاری در خانه: پرستاران در خانه بیمار می‌توانند نظارت بر وضعیت بیمار، تزریق داروها، تغییرات بستر، تمیز کردن زخم‌ها، تمرینات توانبخشی، ارائه مشاوره به بیمار و خانواده، و توجه به نیازهای بهداشتی و روزمره بیمار را بر عهده بگیرند. آن‌ها همچنین می‌توانند آموزش به بیمار و خانواده‌اش در مورد مراقبت‌های خانگی و استفاده صحیح از تجهیزات پزشکی را ارائه دهند.
  • مدیریت داروها: در برخی موارد، بیماران نیاز به مصرف داروهای پیچیده و دقیق دارند. در این صورت، پرستاران باید اطلاعات پزشکی را دریافت و به درستی آنها را انجام دهند. آن‌ها ممکن است داروها را تجویز کنند و بیمار و خانواده‌اش را درباره نحوه استفاده صحیح از داروها آموزش دهند.
  • مشاوره روانشناختی و اجتماعی: برای بیمارانی که نیاز به حمایت روانی و اجتماعی دارند، مشاوه روانشناختی و اجتماعی می‌تواند به بیماران کمک کند. آن‌ها می‌توانند درباره مشکلات روانی، استرس، اضطراب و سایر مسائل مرتبط با بیماری صحبت کنند. همچنین راهنمایی و مشاوره لازم را دریافت کنند.

 

آیا در ایران بیمه هزینه مراقبت از بیمار را تحت پوشش قرار می‌دهد؟

در ایران سیستم بیمه درمانی عمومی وجود دارد که تحت عنوان بیمه درمانی اجتماعی شناخته می‌شود. این سیستم بیمه، هزینه‌های مراقبت درمانی را در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی تحت پوشش خود پرداخت می‌کند. همچنین، بیماران می‌توانند از خدمات درمانی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی بهره ببرند.

بیمه درمانی اجتماعی در ایران بر اساس یک سیستم بیمه‌ای اجتماعی عمومی عمل می‌کند. در این سیستم، افراد و خانواده‌ها واجد شرایط بیمه درمانی، وجوه بیمه‌ای را پرداخت می‌کنند و در مقابل، بیمه درمانی برای آن‌ها خدمات درمانی را تحت پوشش قرار می‌دهد. این سیستم پوششی را برای خدمات پزشکی، بستری‌ها، داروها و سایر خدمات بهداشتی فراهم می‌کند.

با این حال، باید توجه داشته باشید که هزینه مراقبت از بیمار نیز بستگی به نوع بیماری و نوع درمان مورد نیاز دارد. برخی خدمات و درمان‌ها ممکن است به صورت کامل توسط بیمه درمانی پوشش داده شوند. اما برخی دیگر احتمالاً به صورت جزئی پوشش داده شده یا باید توسط بیمار پرداخت شوند. برای دریافت اطلاعات دقیق درباره پوشش بیمه درمانی، بهتر است با شرکت بیمه خود یا سازمان بیمه درمانی محلی تماس بگیرید و از شرایط و قوانین آن‌ها آگاه شوید.

مواظبت کردن از بیمار

آیا خانواده افرادی که از بیماری مراقبت می‌کنند به خدماتی نیاز پیدا می‌کنند؟

خانواده افرادی که نیاز به مراقبت دارند نیز به خدمات و پشتیبانی‌های خاصی نیاز دارند. مراقبت از فردی که به مراقبت ویژه و پیگیری مداوم نیاز دارد، به طور معمول بر خانواده تاثیر می‌گذارد. همچنین شرایط ممکن است بر زندگی روزمره آن‌ها تأثیر گذارد. بنابراین ممکن است خانواده بیمار نیاز به خدمات زیر داشته باشد:

مشاوره و آموزش: خانواده بیمار نیاز به اطلاعات و مشاوره درباره نوع بیماری، روش‌های مراقبت، استفاده صحیح از تجهیزات و داروها، تغذیه، و مدیریت علائم و عوارض ممکن دارد. مشاوره و آموزش به خانواده می‌تواند به آن‌ها کمک کند. سبب می‌شود تا بهترین روش‌ها را برای مراقبت از بیمار بشناسند و درک و راهنمایی لازم را بدست آورند.

حمایت روانی: خانواده ممکن است با استرس‌ها، اضطراب و احساسات ناشی از مراقبت روبرو شود. حمایت روانی از طریق مشاوره روانشناختی یا گروه‌های حمایتی می‌تواند به خانواده در مقابل این مسائل کمک کند. همچنین آنها را در مدیریت احساسات و استرس‌هایشان تقویت کند.

استراحت و حمایت از خود مراقب: خانواده نیاز به استراحت و آرامش دارد تا بتواند بهترین مراقبت را ارائه کند. فرصت استراحت، تناسب فیزیکی، تغذیه مناسب و مراقبت از خود از این موارد به حساب می‌آید.

خدمات حمایتی: در بعضی موارد، خانواده ممکن است نیاز به خدمات خاصی مانند خدمات نگهداری خانگی، پرستاری خانگی، خدمات روزانه، شبانه و غیره داشته باشد. این خدمات می‌توانند به خانواده در مدیریت بهتر مراقبت از بیمار کمک کنند.

کلام پایانی

مراقبت از بیمار چه در بیمارستان و چه در خانه نیازمند همدلی است. به خصوص زمانی که اعضای خانواده‌ها درگیر می‌شوند، شرایط برای آنها پیچیده می‌شود. با این حال خانواده‌های درگیر باید بیشتر امکانات خود را شناسایی کنند. در نهایت بتوانند به خوبی از بیمار خود مراقبت کنند.

0نظر
سوند فولی

سوند فولی چیست؟

سوند ادرای که برای انواع شرایط پزشکی مورد اسفاده قراره می گیرند، سوند فولی یا فولی کاتتر یکی از تجهیزات پزشکی مهمی است که برای کمک به تخلیه مثانه و جلوگیری از نارسایی کلیه مورد استفاده قرار می گیرد.

کاتتر فولی چیست؟

سوند فولی یا کاتتر فولی به عنوان وسیله‌ای برای خروج ادرار از بدن بیمار یا افرادی که مشکل حرکتی دارند به حساب می‌آید. سوند فولی یک لوله انعطاف پذیر باریک توخالی است. این لوله از طریق آلت تناسلی فرد به مثانه ورود پیدا می‌کند. پر نهایت در زمان پر شدن مثانه، تخلیه ادرار توسط سوند فولی صورت می‌گیرد. سوند فولی در واقع یک لوله ادراری است. هم در بیمارستان و هم در مراقبت بیمار در خانه کاربرد دارد.

برای نام‌گذاری این وسیله مهم و اثرگذار در فضای بیمارستانی و مراقبت از بیماران از نام خالقش الهام گرفته شده است. این وسیله توسط فدریک فولی خلق شده است. افرادی که مشکل حرکتی دارند، در زمان عمل جراحی نمی‌توانند به دستشویی بروند یا مشکل مثانه دارند، می‌توانند از سوند فولی برای تخلیه ادرار بهره ببرند.

کاربرد سوند فولی

  • تخلیه مثانه در بیمارانی که قادر به دفع ادرار به طور طبیعی نیستند.
  • اندازه گیری دقیق حجم ادرار
  • تجویز داروها یا مایعات به طور مستقیم به مثانه
  • شستشوی مثانه

انواع سوند فولی

سوند فولی یا سوند ادراری در دو نوع سوند دو راهه و سوند سه راهه موجود هستند:

  • سوند فولی دو راهه: این نوع سوند دارای دو کانال است که یکی برای تخلیه ادرار و دیگری برای باد کردن بالون انتهای سوند به کار می رود.
  • سوند فولی سه راهه: در این نوع سوند ادراری یا کاتتر ادراری سه کانال وجود دارد که کانال سوم برای شستشوی مثانه یا تجویز داروها به کار می رود.

توجه داشته باشید که انواع سوند ادراری از نظر جنس به سوند فولی لاستیکی، سوند فولی از جنس پلاستیک فشرده و سوند فولی سیلیکونی تقسیم می شوند.

سوند ادرای

عملکرد سوند فولی به چه صورت است؟

سوند فولی یا فولی کاتتر در مجاری ادرار و بخشی که ادرار از آن خارج می‌شود نیز قرار می‌گیرد. حفره‌ای در انتهای سوند وجود دارد که به کیسه ادرار متصل می‌شود. ادرار از این حفره خارج می‌شود. احتمال بی‌اختیاری در حین درمان بعضی بیماری‌ها و همچنین در افراد مسن وجود دارد. به همین دلیل پیشنهاد می‌شود تا این افراد در زمان استفاده از سوند فولی حرکت زیادی نداشته باشند. زیرا ممکن است ادرار نشت کند و بخشی از درار به بیرون بریزد. با این حال پیشنهاد می‌شود برای استفاده از سوند فولی حتما از جراح یا پزشک مشورت بگیرید.

در زمان جراحی معمولا سوند فولی قبل یا پس از بیهوشی جاگذاری می‌شود. دستورالعمل‌هایی برای استفاده از سوند فولی یا کاتتر فولی در بیمارستان وجود دارد. از سوند در زمانی استفاده می‌شود که فرد بیش از ۱ ساعت بیهوش است یا توانایی حرکت ندارد. در مواردی که سوند فولی پس از جراحی استفاده می‌شود عبارتند از:

  • بیمارانی که پس از اتمام جراحی به ICU (مراقبت‌های ویژه) می‌روند.
  • در زمانی که بیمار پس از عمل قادر به حرکت نیست. مانند افرادی که عمل دیسک انجام می‌دهند و نمی‌توانند مدتی حرکت کنند.
  • در زمانی که حرکت بیمار دشورا باشد و نتواند به دستشویی مراجعه کند. این افراد معمولا سالمند هستند و حرکت و نشستن پس از عمل برای آنها دشور است.

سوند فولی استریل است. لازم است پیش از گذاشتن سوند، حتما ناحیه تناسلی فرد ضدعفونی و استریل شود. چه پرستار این کار را انجام دهد چه فردی در خانه، لازم است از دستکش استریل استفاده شود. از لوبریکانت برای راحت قرار گرفتن سوند در مجرای ادرار استفاده می‌شود. 

قرار دادن سوند فولی نباید دردناک باشد. ممکن است افرادی با سوند احساس راحتی نکنند و حتی در هر بار ادرار، تجربه درد داشته باشند و حتی حس ادرار داشته باشند.

عوارض سوند ادراری

سوند ادراری یا سوند فولی می تواند عوارض جانبی مانند عفونت ادراری، خونریزی، درد و ناراحتی در مجرای ادرار و مثانه ایجاد کند. به همین دلیل، استفاده از سوند فولی یا فولی کاتتر فقط زمانی که ضرورت دارد باید مورد استفاده قرار گیرد. توجه داشته باشید که در صورت مشاهده هر گونه علائم عفونت ادراری مانند تب، لرز، درد پهلوها یا تغییر رنگ ادرار باید به پزشک مراجعه کنید.

لازم به ذکر است که برخی از بیماران بیش از یک هفته سوند به آنها وصل است. به همین دلیل در برنامه‌ای منظم سوند از مثانه خارج می‌شود. این کار باعث می‌شود تا احتمال ابتلا به عفونت کاهش پیدا کند. 

افرادی که پس از عمل عدم قابلیت دفع ادرار را تجربه می‌کنند می‌توانند از سوند فولی بهره ببرند. ممکن است این افراد پس از درآوردن کاتتر ادراری باز هم حالت احتباس ادراری را تجربه کنند. بعضی از کاتترهای ادراری دارای لاتکس هستند که ممکن است برای بعضی از افراد حساسیت ایجاد کنند. در حال حاضر کمتر از این نوع سوند فولی تولید می‌شود.

چگونه باید از سوند مراقبت شود؟

در زمان استفاده از سوند فولی لازم است سوند از جای خود تکان نخورد؛ حتی در زمانی که راه می‌روید. زیرا ممکن از سوند ار جای خود در بیاید. حتما با احتیاط حرکت کنید و سریع راه نروید. زیرا کوچکترین حرکت اضافی ممکن است باعث بیرون آمدن سوند شود. نباید پیش از خالی کردن باد بالون، سونی فولی را خارج کنید. زیرا با درد قابل توجهی همراه است که فرد را اذیت می‌کند. پیشنهاد می‌شود برای کاهش احتمال درآمدن سوند حتما لوله را با چسب کاغذی به پا بچسبانید. فراموش نکنید برای کندن جیب‌ها کافیست آنها را به الکل آغشته کنید.

رعایت بهداشت را جدی بگیرید. زیرا بی‌توجهی به این مورد سبب افزایش احتمال وقوع عفونت می‌شود. در مطلبی به صورت کامل به این مورد پرداخته‌ایم. ممکن است بی‌توجهی بر همین مورد ساده، مستقیما روی روند بهبود زخم حاصل ار جراحی اثر بگذارد.

کاتتر فولی

نحوه قرار دادن سوند فولی

توجه داشته باشید که قرار دادن سوند ادراری یا فولی کاتتر باید توسط پزشک یا پرستار انجام شود چرا که ممکن است برای بیمار مشکلی پیش آید پس این اطلاعات فقط برای آگاهی شما ارائه شده است.

جایگذاری سوند ادراری در زنان

در زنان لازم است سوند ادراری در بخشی بالاتر از واژن قرار بگیرد. لازم است فرد به صورت طاق باز خوابیده و در لبه تخت معاینه، کاتتر ادراری قرار بگیرد. اعمال فشاری برابر بین دو پای بیمار که به صورت طاق باز خوابیده، صورت می‌گیرد تا کاتتر راحت‌تر در بخش مورد نظر قرار گیرد. لازم به ذکر است که حتما باید برای سهولت ورود سوند از لوبریکانت استفاده شود.

جایگذاری سوند ادراری در مردان

در قرار دادن فولی کاتتر برای آقایان لازم است همان حالت طاق‌باز رعایت شود. لازم است در قدم اول به واسطه محلول ضدعفونی، ناحیه تناسلی فرد تمیز شود. ضدعفونی لازم است به شکلی دایره‌وار صورت گیرد. دقیقا مانند آنچه که پیش‌تر گفتیم لازم است برای قرار گرفتن سوند در ناحیه تناسلی از لوبریکانت استفاده شود. سپس آب مقطر به سوند تزریق می‌شود تا هوا در بالون قرار گیرد. میزان آب مقطر باید ۱۰ سی سی باشد. سپس به راحتی ادرار از مثانه به کاتتر و سپس به کیسه ادرار منتقل می‌شود.

طریقه درآوردن سوند

برای در آوردن کاتتر فولی باید دست خود را به طور کامل با آب و صابون بشویید و از دستکش استریل شده استفاده کنید. بیمار را در وضعیت مناسب قرار دهید و کیسه ادرار را از سوند جدا کنید. سپس محل ورود سوند را با محلول ضد عفونی کننده تمیز کنید. بالون انتهایی کاتتر ادراری را با سرنگ 10 سی سی خالی کنید. کاتتر فولی را به آرامی از طریق مجاری ادرار خارج کنید و محل ورود سوند را با گاز استریل تمیز کنید.

جمع‌بندی

استفاده از فولی کاتتر یا همان سوند ادراری دارای نکاتی است که باید به آنها توجه شود. زیرا در صورت عدم توجه به آنها عفونت در کمین بیمار شماست. در این مطلب می‌توانید بیشتر در مورد نکات مربوطه اطلاعات کسب کنید.

0نظر
سوند فولی ویونت vivent

سوند فولی دوراه ویونت Vivent

سوند فولی دوراه ویونت Vivent در سایزهای مختلف آن ازجمله سوند شماره ۲۴ و ۲۶ یعنی بزرگ‌ترین سایز سوند فولی قابل سفارش است.

سوند فولی چیست؟
یک لوله بسیار نازک, انعطاف‌پذیر و دراز است که از یک‌سو به کیسه ادرار و از سمت دیگر به مثانه بیمار فرستاده می‌شود. کاربرد سوند فولی دو راهه در بیمارانی است که دچار مشکلات مثانه یا مجرای ادرار هستند. در چنین شرایطی که بیمار به‌صورت طبیعی قادر به تخلیه مثانه نیست پزشک برای او استفاده از سوند فولی را تا زمان برطرف شدن مشکل موجود تجویز می‌کند. سوندها را از لحاظ کارایی می توان به انواع محتلفی تقسیم بندی کرد: سوند ساکشن, سوند نلاتون, سوند معده و سوند فولی که هر نوع کاربردی خاص داشته و قابلیت استفاده به جای یکدیگر را ندارند.

مشخصات سوند فولی دوراه ویونت Vivent

  • دارای قطر داخلی لوله ۴ میلی‌متر
  • حجم بالون یا بادکنک این سوند ۳ میلی‌متر
  • کاملاً انعطاف‌پذیر و روکش شده با سیلیکون
  • ساخته شده از لاتکس طبیعی و ضد حساسیت
  • کاملاً استریل و بهداشتی و دارای سر دوشاخه
  • یک مسیر ادرار را داخل کیسه جمع‌آوری می‌کند
  • دارای بالون برای فیکس و ثابت شدن در مثانه و عدم خروج ناگهانی

نحوه گذاشتن سوند فولی

سوند فولی ویونت Vivent از مجاری ادرار به مثانه ارسال‌شده و در آنجا به ‌وسیله‌ی بادکنک یا همان بالونی که با آب مقطر پر می‌شود در جای خود فیکس می‌گردد. بالون وقتی در داخل مثانه قرار دارد با تزریق آب استریل باد می‌شود تا مانع از لیز خوردن سوند و بیرون آمدن آن از مثانه شود. سپس سر دیگر آن به کیسه ادرار متصل شده و فرآیند تخلیه مثانه به درون کیسه ادرار آغاز می‌شود. لازم به ذکر است که سوند فولی به دلیل قرار گرفتن درون بدن کاملاً استریل تولید و بسته بندی می‌شود. به همین دلیل قبل از شروع سونداژ باید دستکش یک‌بارمصرف استریل پوشیده و تمام نکات بهداشتی رعایت گردد.

انواع سوند فولی
علاوه بر سایزبندی سوند در مدل دوراهه و سه راهه بودن سوند نیز باهم متفاوت هستند. سوند فولی نوع ماندگار سوند بوده و برای مدت‌زمانی چندروزه تا چندهفته‌ای باید مورداستفاده قرار بگیرد. سوند موقت یا سوند نلاتون نوع دیگری از سوند ادراری است که تنها برای تخلیه مثانه قبل از معاینات، آزمایش‌ها و قبل و بعد از عمل جراحی کاربرد دارد.

لازم به ذکر است که انواع سوند فولی دو راهه از نظر ظاهری به موارد زیر تقسیم می‌شوند:

سوند فولی سر صاف
سوند فولی سر کوئید (دارای اندکی خمیدگی در سر تک شاخه، مختص پروستات و طراحی برای عبور از مسیر باریک)
سوند فولی سر کانسیل
سوند فولی دو راهه
سوند فولی دو راهه یک لوله نازک با یک سر دوشاخه است. قسمت دوشاخه سوند ادراری شامل یک سر برای تخلیه ادرار به کیسه ادرار و سر دیگر آن برای پر کردن بالون سوند فولی، جهت ثابت شدن آن در مثانه و جلوگیری از خروج ناگهانی آن می‌باشد. تفاوت سوند فولی دوراهه و سه راه نیز در یک مسیر اضافه در سوند فولی سه راهه است که از آن جهت خروج لخته خون و … پس از جراحی استفاده می‌شود.

عوارض سوند فولی

سوند فولی درصورتی‌که در سایز دقیق و مناسب بیمار انتخاب‌ و مورداستفاده قرار بگیرد و همچنین مراحل نصب سوند به‌درستی انجام شود، اغلب عوارضی را به دنبال نخواهد داشت. همچنین باید توجه داشت که رعایت بهداشت در زمان سونداژ در پیشگیری از ایجاد عفونت مجاری ادرار اهمیت زیادی دارد. از آسیب‌های احتمالی که ممکن است در استفاده از سوند فولی بروز کند می‌توان به درد و آسیب به مجرای ادرار در اثر خارج کردن سوند قبل از خالی کردن بادکنک و یا استریل نبودن مراحل سونداژ اشاره کرد. در ضمن ممکن است در هنگام خروج سوند پس از چندین هفته استفاده، بیمار احساس درد و سوزش داشته باشد که جای نگرانی نداشته و به‌مرور رفع خواهد شد.

زمان تعویض سوند فولی

آگاهی از زمان‌بندی صحیح در تعویض سوند فولی اهمیت زیادی دارد؛ زیرا از عوارضی چون عفونت‌های دستگاه ادراری و همچنین بروز انسداد خفیف تا شدید جلوگیری می‌کند. سوند فولی دو راهه با رعایت تمام موارد بهداشتی نهایتاً می‌تواند تا دو هفته مورد استفاده بوده و پس‌ازآن باید نسبت به جایگزین کردن آن با یک سوند فولی جدید و استریل اقدام کرد.

مراقبت از سلامت مثانه
ازآنجایی‌که مثانه یکی از حساس‌ترین ارگان‌های بدن در برابر باکتری و ویروس‌های عامل عفونت است، به‌سرعت ممکن است واکنش نشان داده و دچار مشکلات و ناراحتی‌های متعدد گردد. به همین دلیل باید ماهانه یا دو ماه یک‌بار فرآیند پاک‌سازی مثانه از سموم و مواد زائد را در برنامه خود داشته باشید. در این خصوص انجام موارد زیر برای مراقبت از مثانه خالی از لطف نیست:
۱. آب بیشتری مصرف کنید: نوشیدن ۶ تا ۸ لیوان آب در روز امکان بروز عفونت در مثانه را تا ۹۹ درصد کاهش می‌دهد.
۲. مصرف قهوه لبنیات نمک قند گوشت قرمز و خوراکی‌های فرآوری شده را به کمترین میزان ممکن برسانید.
۳. برای هضم بهتر غذا و دفع سموم مثانه پتاسیم بنوشید: کرفس، جعفری، هویج و سیب را به همراه یک لیوان آب در مخلوط‌کن ریخته و یک لیوان از این اسموتی را قبل از غذا بنوشید.
۴. هندوانه بخورید: پاک‌سازی و دفع سموم عفونت‌زای مثانه با خاصیت دیورتیک (ادرارآور) هندوانه
تقویت مثانه و کاهش التهاب با نوشیدن آب زغال‌اخته به‌صورت ناشتا: زغال‌اخته آب و اندکی لیموترش تازه را درون مخلوط‌کن ریخته و روزی دو بار بنوشید.
۵. دم‌نوش‌های ادرارآوری چون گیاه قاصدک کمک بگیرید.
۶. تقویت دیوارهای مثانه و دفع ادرار با نوشیدنی زغال‌اخته: نصف لیوان زغال‌اخته کمی لیموترش و آب را در مخلوط‌کن ریخته و ناشتا بنوشید.

0نظر
سوند فولی سه راه روش

سوند فولی سه راه روش RUSCH

نحوه گذاشتن سوند فولی

سوند فولی روش RUSCH از مجاری ادرار به مثانه ارسال‌شده و در آنجا به ‌وسیله‌ی بادکنک یا همان بالونی که با آب مقطر پر می‌شود در جای خود فیکس می‌گردد. بالون وقتی در داخل مثانه قرار دارد با تزریق آب استریل باد می‌شود تا مانع از لیز خوردن سوند و بیرون آمدن آن از مثانه شود. سپس سر دیگر آن به کیسه ادرار متصل شده و فرآیند تخلیه مثانه به درون کیسه ادرار آغاز می‌شود. لازم به ذکر است که سوند فولی سه راه روش RUSCH به دلیل قرار گرفتن درون بدن کاملاً استریل تولید و بسته بندی می‌شود. به همین دلیل قبل از شروع سونداژ باید دستکش یک‌بارمصرف استریل پوشیده و تمام نکات بهداشتی رعایت گردد.

مشخصات سوند فولی سه راه روش RUSCH

انواع سوند فولی
علاوه بر سایزبندی, سوندهای فولی در مدل دوراهه و سه راهه بودن نیز باهم متفاوت هستند. سوند فولی سه راه روش نوع ماندگار سوند بوده و برای مدت‌زمانی چندروزه تا چندهفته‌ای باید مورداستفاده قرار بگیرد. سوند موقت یا سوند نلاتون نوع دیگری از سوند ادراری است که تنها برای تخلیه مثانه قبل از معاینات، آزمایش‌ها و قبل و بعد از عمل جراحی کاربرد دارد. لازم به ذکر است که انواع سوند فولی دو راهه از نظر ظاهری به موارد زیر تقسیم می‌شوند:

سوند فولی سر صاف
سوند فولی سر کوئید (دارای اندکی خمیدگی در سر تک شاخه، مختص پروستات و طراحی برای عبور از مسیر باریک)
سوند فولی سر کانسیل

عوارض سوند فولی

سوند فولی دو راهه درصورتی‌که در سایز دقیق و مناسب بیمار انتخاب‌ و مورداستفاده قرار بگیرد و همچنین مراحل نصب سوند به‌درستی انجام شود، اغلب عوارضی را به دنبال نخواهد داشت. همچنین باید توجه داشت که رعایت بهداشت در زمان سونداژ در پیشگیری از ایجاد عفونت مجاری ادرار اهمیت زیادی دارد. از آسیب‌های احتمالی که ممکن است در استفاده از سوند فولی بروز کند می‌توان به درد و آسیب به مجرای ادرار در اثر خارج کردن سوند قبل از خالی کردن بادکنک و یا استریل نبودن مراحل سونداژ اشاره کرد. در ضمن ممکن است در هنگام خروج سوند پس از چندین هفته استفاده، بیمار احساس درد و سوزش داشته باشد که جای نگرانی نداشته و به‌مرور رفع خواهد شد.

زمان تعویض سوند فولی

آگاهی از زمان‌بندی صحیح در تعویض سوند فولی اهمیت زیادی دارد؛ زیرا از عوارضی چون عفونت‌های دستگاه ادراری و همچنین بروز انسداد خفیف تا شدید جلوگیری می‌کند. سوند فولی با رعایت تمام موارد بهداشتی نهایتاً می‌تواند تا دو هفته مورد استفاده بوده و پس‌ازآن باید نسبت به جایگزین کردن آن با یک سوند فولی جدید و استریل اقدام کرد.

۶ نکته برای سلامت مثانه

ازآنجایی‌که مثانه یکی از حساس‌ترین ارگان‌های بدن در برابر باکتری و ویروس‌های عامل عفونت است، به‌سرعت ممکن است واکنش نشان داده و دچار مشکلات و ناراحتی‌های متعدد گردد. به همین دلیل باید ماهانه یا دو ماه یک‌بار فرآیند پاک‌سازی مثانه از سموم و مواد زائد را در برنامه خود داشته باشید. در این خصوص انجام موارد زیر برای مراقبت از مثانه خالی از لطف نیست:

۱. آب بیشتری مصرف کنید: نوشیدن ۶ تا ۸ لیوان آب در روز امکان بروز عفونت در مثانه را تا ۹۹ درصد کاهش می‌دهد.
۲. مصرف قهوه لبنیات نمک قند گوشت قرمز و خوراکی‌های فرآوری شده را به کمترین میزان ممکن برسانید.
۳. برای هضم بهتر غذا و دفع سموم مثانه پتاسیم بنوشید: کرفس، جعفری، هویج و سیب را به همراه یک لیوان آب در مخلوط‌کن ریخته و یک لیوان از این اسموتی را قبل از غذا بنوشید.
۴. هندوانه بخورید: پاک‌سازی و دفع سموم عفونت‌زای مثانه با خاصیت دیورتیک (ادرارآور) هندوانه
تقویت مثانه و کاهش التهاب با نوشیدن آب زغال‌اخته به‌صورت ناشتا: زغال‌اخته آب و اندکی لیموترش تازه را درون مخلوط‌کن ریخته و روزی دو بار بنوشید.
۵. دم‌نوش‌های ادرارآوری چون گیاه قاصدک کمک بگیرید.
۶. تقویت دیوارهای مثانه و دفع ادرار با نوشیدنی زغال‌اخته: نصف لیوان زغال‌اخته کمی لیموترش و آب را در مخلوط‌کن ریخته و ناشتا بنوشید.

0نظر
چسب ضدحساسیت درنیکا Dornika

چسب ضدحساسیت درنیکا Dornika

مشخصات چسب ضدحساسیت درنیکا Dornika

از چسب ضد حساسیت در دامنه وسیعی از استفاده‌های خانگی، پرستاری و تخصصی (قلب، مراقبت، دیالیز، اورژانس، جراحی، رادیولوژی، اطفال، ارتوپدی، مراقبت‌های ویژه و درمان) می‌توان استفاده نمود. این چسب همانطور که از نامش پیداست هیچ گونه حساسیتی به وجود نمی‌آورد و برای استفاده پوست‌های حساس مناسب است. همچنین هنگام برداشتن چسب از روی پوست اثر چسب بر روی پوست باقی نمی‌ماند. این چسب‌ها حالت چسبندگی غیر متعارفی به دست ندارند و این ویژگی باعث کارکردن راحت با آن می‌شود. به راحتی می‌توان با دستکش پزشکی با آن کار کرد و مانع سرعت پزشکان و پرستاران نمی‌شود.

چسب‌های ضد حساسیت جایگزین مناسبی برای چسب‌های زینک اکساید هستند. چسب ضد حساسیت درنیکا در سایزهای مختلفی همچون ۲۵ میلی متر و ۱۲٫۵ میلی متر موجود است. سایزهای مختلف این چسب هر کدام کاربرد خاص خود را دارند. این چسب ضد آلرژی، التهاب و خارش است. برای پانسمان های جراحی و تثبیت سایر وسایل پزشکی مانند آنژیوکت، لوله‌های داخل وریدی و تمامی موارد پزشکی که نیاز به چسبندگی ایمن به پوست (حتی برای مدت زمان طولانی) را دارد، مناسب است.

اگه به فکر تجهیز جعبه کمک های اولیه یا کیف اورژانس هستید معمولا به همراه باند کنار بافت بتادین و گاز استریل و گاز وازلینه کاوه و چسب ضدحساسیت مورد استفاده می شود.

0نظر
dawdwadwa